بررسی مشکلات داوطلبان آزمون شنیداری تافل در استنباط معانی تلویحی

Abstract

معنای تلویحی معنایی است که به صورت غیر‌لفظی و غیرمستقیم در تعاملات گفتاری بیان می‌گردد و درک آن منوط به دانش مشترک گوینده و شنونده و آشنایی فرهنگی با زبان آنها دارد. به همین دلیل ، مطالعه آن صرفاً در معناشناسی مقدور نیست و علاوه بر این چون درک آن سخت است از مباحث کاربرد‌شنا‌سی زبان و تحلیل کلام است. ابهام در استنباط معنایی توسط شنونده باعث قطع ارتباط و یا پاسخ و درک نابجا از گفتار می ‌گردد. در آزمون‌های تافل، این نوع معنا در قسمت‌های درک مطلب و شنیداری مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. بررسی پیشینه تحقیق نشان داده‌است که داوطلبان ایرانی آزمون تافل، در قسمت شنیداری نسبت به داوطلبان آزمون تافل درسایر کشورها از ضعف معناداری برخوردارند. لذا این پژوهش به بررسی این مساله از لحاظ عدم درک معنای تلویحی در ارتباط با اصول همکاری در نظریه گرایس (1975) پرداخته‌است. شرکت کنندگان در این پژوهش 62 نفر از دانش آموختگان دانشگاه شهید چمران، پیام نور و دانشگاه آزاد اسلامی بودند که به روش تصادفی طبقه بندی انتخاب شده و به دو گروه قوی و ضعیف بر‌اساس آزمون شنیداری تافل تقسیم شدند. از آزمون تی مستقل برای تحلیل داده‌ها و مقایسه دو گروه استفاده شد. نتایج نشان داد برای آزمون شوندگان هر دو گروه، تشخیص اصل ربط از همه ساده‌تر بوده و تشخیص اصل کمیت، شیوه و کیفیت از دیگر اصول مشکل‌‌تر است. اصل کمیت برای هر دو گروه بیشترین مشکل را در درک معنای تلویحی ایجاد کرد.