ترویج بسته‌بندی غذاهای دریایی با پوشش‌های خوراکی

Abstract

غذاهای دریایی در هنگام نگهداری در سردخانه ممکن است به اشکال مختلفی دستخوش تغییر شده و در بعضی موارد با این که کیفیت فرآورده به ظاهر قابل پذیرش به نظر می­رسد، اما در واقع به جهت وجود مواد شیمیایی و عوامل غیر میکروبی مانند اکسیداسیون چربی­ ها کیفیت فرآورده کاهش می­ یابد. در این مطالعه پوشش‌های خوراکی تهیه شده از منابع کربوهیدراتی مانند آلِژینات سدیم و پروتئینی مانند پروتئین آب پنیر با پتانسیل بهبود کیفیت شیمیایی، میکروبی، حسی و مدت زمان ماندگاری غذاهای دریایی بحث شده است. پوشش‌های خوراکی به لایه نازکی از مواد خوراکی اطلاق می‌شود که روی ماده غذایی استفاده می‌گردد. مزایای این پوشش‌ها شامل تجزیه کامل در محیط زیست، کاهش ضایعات جامد، قابل مصرف به همراه ماده خوراکی، کاهش مصرف فیلم‌های پلیمری پایه نفتی، عدم اشتعال، شکننده نبودن و نداشتن خطر برای مصرف کننده و قابلیت پذیرش بیشتر برچسب در مقایسه با سایر مواد مورد استفاده برای بسته‌بندی می‌باشد. مزایای این پوشش ­ها منجر به افزایش تقاضای مصرف‌کنندگان برای غذاهای سالم‌تر و مطرح شدن بحث نگهداری ماهی مبنی بر کاربرد تکنیک‌های جدید برای تقویت عرضه ماهی به شکل بسته ­بندی شده در بازارهای مناطق دور از ساحل شد. با این که محققین متعددی طی سال‌های اخیر اثرات مثبت کاربرد پوشش‌های خوراکی را برای بسته‌بندی آبزیان گزارش کرده ­اند و هم اکنون بعضی از آن­ها مانند پروتئین آب پنیر و آلژیتات سدیم در داخل کشور تولید می­شوند اما تاکنون برای بسته ­بندی فرآورده ­های غذایی بالاخص غذاهای دریایی مورد استفاده قرار نگرفته ­اند. ولی نتایج این مطالعه نشان داد که پوشش­ های خوراکی از طریق مکانیسم­ های مختلفی مانند آنتی‌اکسیدانی و ضد باکتریایی منجر به افزایش کیفیت فیله شده و برای بسته بندی غذاهای دریایی مناسب به نظر می­رسند.