بررسی دزهای کاهش‌ یافته علف‌کش اگزادیارژیل (EC 30%) در مراحل مختلف رشدی بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب‌زمینی

Abstract

به منظور بررسی تأثیر دز­های کاهش یافته علف­کش اگزادیارژیل (تاپ استار^® EC 30%) به­صورت پس­رویشی بر عملکرد و اجزای عملکرد سیب­زمینی، آزمایشی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آلاروق اردبیل انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل با تیمار شاهد در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار و با استفاده از رقم سیب­زمینی مرسوم منطقه (آگریا) انجام شد. فاکتور اول دز­های علف­کش اگزادیارژیل در شش سطح، 16/0، 33/0، 66/0، 33/1، 2 و 66/2 لیتر در هکتار و فاکتور دوم زمان مصرف علف­کش اگزادیارژیل در مراحل مختلف رشدی سیب­زمینی در سه مرحله­ی سبز شدن، استولون­زایی و حجیم شدن غده سیب­زمینی می­باشد؛ همچنین یک تیمار وجین کامل (بدون علف­هرز) بعنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که کاربرد دز 66/2 لیتر در هکتار باعث کاهش تراکم و زیست توده علف­های­هرز به ترتیب به میزان 40/48 و 16/66 درصد نسبت به شاهد بدون وجین شد که با دز 2 لیتر در هکتار تفاوت معنی­داری نداشت. در بین زمان­های مصرف در مراحل مختلف رشدی سیب­زمینی، مرحله سبز شدن سیب­زمینی بالاترین درصد کاهش تراکم و زیست توده علف­های­هرز را ایجاد کرد. تجزیه­های آماری نشان داد که دز­های مختلف اگزادیارژیل تأثیر معنی­داری بر ارتفاع سیب­زمینی، قطر ساقه اصلی سیب­زمینی، عملکرد تک بوته و عملکرد کل غده سیب­زمینی ایجاد کرد. کاربرد دز 66/2 لیتر در هکتار اگزادیارژیل باعث افزایش قطر ساقه اصلی سیب­زمینی، عملکرد تک بوته و عملکرد کل غده به ترتیب به میزان 85/36، 27/49 و 59/51 درصد نسبت به تیمار بدون وجین شد اما بیشترین ارتفاع سیب­زمینی در دز 33/1 لیتر در هکتار اگزادیارژیل بود. در بین زمان­های مصرف اگزادیارژیل در مراحل مختلف رشدی سیب­زمینی، مرحله سبز شدن سیب­زمینی بالاترین درصد افزایش ارتفاع و قطر ساقه اصلی سیب­زمینی، عملکرد تک بوته و عملکرد کل غده را ایجاد کرد.