بررسی اثر دما و غلظت الکترولیت در فرایند الکتروپولیش بر مقاومت به خوردگی آلیاژ اینکونل 718

Abstract

بهبود مقاومت به خوردگی توسط فرایند الکتروپولیش یکی از راه‌های مهم در فرایند اصلاح سطح می‌باشد. در این تحقیق اثر دو متغیر غلظت اسید پرکلریک و دمای حمام بر فرایند الکتروپولیش و تاثیر آن بر مقاومت به خوردگی آلیاژ اینکونل 718 بررسی شد. جهت بررسی ریزساختار و کیفیت زبری سطح، قبل و بعد از الکتروپولیش به ترتیب از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی و آزمون زبری سنجی سطح استفاده شد. جهت تعیین محدوده ولتاژ و جریان الکتروپولیش از منحنی‌های I-V استفاده شد. نتایج نشان داد دستیابی به سطحی یکنواخت و عاری از حفرات تنها در شرایطی حاصل می‌شود که ترکیب الکترولیت حاوی 20 درصد حجمی اسید پرکلریک و دمای حمام برابر °C<strong> </strong>15 باشد. تحت شرایط مذکور سرعت الکتروپولیش در مرزدانه‌ها و درون دانه‌ها به یکدیگر نزدیک شده و منجر به ایجاد سطحی صاف و یکنواخت می گردد. حداقل زبری سطح بعد از الکتروپولیش در شرایط بهینه µm 026/0 به دست آمد. نتایج حاصل از آزمون پلاریزاسیون تافل در محلول H₂SO₄+0.01M KSCN 0.5M نشان داد، الکتروپولیش موجب کاهش چگالی جریان خوردگی و نجیب‌تر شدن پتانسل خوردگی در آلیاژ شده است. نمونه الکتروپولیش شده در شرایط بهینه بیشترین مقاومت به خوردگی را از خود نشان داد. دلیل افزایش مقاومت به خوردگی در اثر الکتروپولیش به تشکیل لایه اکسیدی یکنواخت و ریزساختار عاری از حفرات در سطح نسبت داده شد.