تحلیل شگردهای وانمودگی و بی‌مرزی در تفکر کودکان با نگاهی به داستان‌های کودکانة احمدرضا احمدی

Abstract

واژة پسامدرن در رشته‌های گوناگون علوم انسانی چون جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و فلسفه وارد شد. یکی از نظریه‌پردازان پسامدرن ژان بودریار است که نظریة وانموده به جای واقعیت و بی‌مرزی را مطرح کرد که از طریق تخیل فلسفی قابل دریافت است. کودکان داستانهای کودکانۀ احمدرضا احمدی با تجربة انسان معاصر برای زیستن در جهانی که قطعیت‌ها را مورد تردید قرار می‌دهد و او را وارد حیطة بی‌مرزی می‌سازد، آشنا می شوند. آنان با خوانش آثار کودکانة احمدی همواره در دنیای خیال و واقعیت، کودکی و بلوغ، مرزها و بی‌مرزی‌ها نوسانی تعلیق گونه را تجربه می کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی شگردهای وانمودگی و بی‌مرزی در آثار احمدی بر مبنای دیدگاه بودریار، از دیدگاه تفکر کودکان و به روش توصیفی تحلیلی است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که نویسنده می‌خواهد با وانموده‌هایی مانند وارد کردن اتفاقات دنیای خواب به دنیای واقعی، استفاده از نوشتار جادویی و شگردهای سورئالیستی و... تفکر کودکان را به سمت فلسفیدن دربارۀ زندگی در دوران آشفتگی ها و سرگردانی های حاصل از بحران مدرنیته هدایت کند تا بدین طریق ذهن آنها را برای دست یافتن به دنیایی که امید را القا می کند و تلخی زیستن را کاهش می دهد، مهیا سازد.