ارتباط بین انگیزش‌حرکتی و رشد حرکتی در اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک

Abstract

هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین انگیزش‌حرکتی و رشد‌ حرکتی در اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک بود. جامعۀ آماری این پژوهش، شامل کلیۀ والدین دارای اطفال پسر 10 الی 11 ماهۀ شهر تهران بود که از بین آنان 150 طفل دارا و 150 طفل بدون تجربۀ مهدکودک، به‌ روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ایی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل؛ پرسش‌نامۀ انگیزش‌حرکتی اطفال، و مقیاس رشدحرکتی پی‌بادی ویراش دوم (PDMS-2)، بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون خطی و آزمونt مستقل، در سطح معنی‌داری 05/0≥ P، انجام شد. نتایج ارتباط مثبت و معنی‌داری )000/0= (P، را بین انگیزش‌حرکتی و رشد‌حرکتی در اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک، نشان داد. از طرفی، تفاوت بین میزان انگیزش‌حرکتی و رشدحرکتی اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک، معنی‌دار )000/0= (Pو اطفال بدون تجربۀ مهدکودک، انگیزش‌حرکتی و رشدحرکتی بالاتری داشتند. این نتایج نشان می‌دهد که نگهداری و مراقبت اطفال در مراکز مهدکودک ممکن است به‌علت ضعف برنامه ها و امکانات اثرات منفی بر انگیزش‌حرکتی و میزان رشدحرکتی آنان داشته باشد.