مقایسه کارایی انواع روش‌های درخت تصمیم و حداکثر احتمال جهت استخراج نقشه‌ی کاربری اراضی در مناطق خشک

Abstract

نقشه کاربری اراضی، از ابزارهای پایه برای مدیران و برنامه‌ریزان در راستای توسعه پایدار مناطق مختلف است. روش‌های مختلفی برای تهیه نقشه کاربری اراضی ارائه شده است. تهیه نقشه کاربری اراضی با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای با بهره‌گیری از تکنیک‌های مختلف از جدیدترین و مهم‌ترین این روش‌هاست. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی کارایی روش‌های تصمیم‌گیری درختی و حداکثر احتمال با استفاده از داده‌های ماهواره لندست 8 مربوط به سال 2016 جهت تهیه نقشه کاربری اراضی دشت یزد – اردکان می‌باشد. پس از انجام تصحیحات لازم بر روی تصاویر ماهواره‌ای، طبقات مختلف کاربری اراضی تعریف و نمونه‌های آموزشی انتخاب شد. نتایج طبقه‌بندی با استفاده از چهار روش تصمیم‌گیری درختی جینی، انتروپی، نسبت بهره و حداکثر احتمال بترتیب ضریب کاپای 78/85، 95/88، 88/76 و 15/91 درصد را نشان دادند که روش حداکثر احتمال نسبت به روش‌های تصمیم‌گیری درختی در از دقت بالاتری برخوردار است. بنابراین این مطالعه کارایی و قابلیت روش حداکثر احتمال را در طبقه‌بندی بهتر تصاویر سنجش از دور اثبات می‌نماید. با مقایسه مساحت نقشه‌های حاصل از روش‌های طبقه‌بندی، مساحت‌های کاربری‌های اراضی ماسه‌ای و اراضی صخره‌ای تقریبا نزدیک به هم هستند. همچنین بیشترین اختلاف مساحت مربوط به تپه‌های ماسه‌ای و کمترین اختلاف نیز مربوط به کاربری اراضی صخره‌ای بود.