تأثیر عناصر جوی در پراکنش آلاینده‌ PM2.5 (مطالعه موردی: خیابان ولیعصر تهران)

Abstract

در چند دهه اخیر مشکلات حمل و نقل در کلانشهر تهران، به صورت یکی از بزرگترین معضلات شهر رخ نموده است، که یکی از عواقب آن آلودگی هوا می‌باشد و خسارات وارده به اقتصاد ملّی ناشی از آن بالغ بر میلیاردها ریال است. روش‌شناسی این تحقیق مبتنی بر مطالعه و جستجوی کتابخانه‌ای، بهره‌گیری از داده‌ها و اطلاعات آماری و محاسبات جهت شناخت چگونگی پراکنش آلایندهPM2.5 منتشر شده از خودروها می‌باشد. با استفاده از مدل خُرد آب‌ و‌ هواییِ ENVI-met، تأثیر پارامترهای جوی در پراکنش آلاینده‌ PM2.5 در محدوده‌هایی از خیابان ولیعصر مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های مربوط به مقادیر آلاینده PM2.5 در نزدیکی سطح زمین با استفاده از فرمول ضریب انتشار و محاسبه مقدار آلاینده تولید شده از حامل‌های انرژی در منابع مختلف بدست آمده است. پراکنش آلاینده PM2.5 در دو روز متفاوت از لحاظ شرایط اقلیمی، برای ساعت 7:30 دقیقه صبحِ 29 اکتبر و 6 نوامبر 2013 مورد واکاوی و مقایسه قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که در پراکنش آلاینده‌های منتشر شده در خیابان ولیعصر بین تجمع و پراکنش آلاینده‌ها با سرعت و جهت باد رابطه‌ محسوسی وجود دارد. مکان‌هایی که در آن سرعت باد افزایش پیدا کرده است تقریباً با مناطقی که غلظت آلاینده‌ها در آنجا بالاست رابطه عکس دارند. همچنین بادی که جهت آن به سمت ساختمان‌ها و دیگر موانع هدایت شده است، پس از برخورد با موانع از سرعت آن کاسته شده و سبب افزایش غلظت آلاینده‌ها در نزدیکی سطح زمین شده است.