تأثیر رطوبت بذر در زمان برداشت و پیش‌تیمار آن با پلی‌آمین‌ها بر جوانه زنی و بنیه بذر جورقم یوسف بعد از انبارکردن

Abstract

به‌منظور بررسی تأثیر رطوبت بذر در زمان برداشت و اعمال پیش تیمارهای بذری بر وضعیت قوه نامیه بذر و رشد گیاهچه های جو در یک دوره انبارداری مشخص، آزمایشی در مؤسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال کرج در سال92-1391 انجام گرفت. تیمارها شامل سه سطح رطوبتی14، 16 و 18% بذر در زمان برداشت پس از رسیدگی فیریولوژیکی و پیش تیمارهای بذری با محلول های پوترسین، اسپرمیدین، اسپرمین و آب بعد از یک دوره هشت ماهه انبار داری بودند. از بذرهای بدون پیش تیمار نیز به عنوان شاهد استفاده گردید. داده‌ها جهت ارزیابی صفات بعد از برداشت و همچنین بعد از هشت ماه انبارداری، به صورت طرح کاملاً تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . بعلاوه بذرها بعد از پیش تیمار با انواع پلی آمین‌ها و یک ماه انبار داری مجدد، به صورت فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در ارزیابی بذرها بعد از برداشت، بذرهایی که زودتر برداشت شده بودند (با رطوبت 18 %)، دارای قوه نامیه، درصد جوانه زنی و بنیه بهتری در مقایسه با بذرهایی بودند که دیرتر و با رطوبت 14 % برداشت شده بودند که این روند بعد از هشت ماه انبار داری نیز به همین ترتیب تکرار شد و بذرهایی که دارای برتری بودند از هدایت الکتریکی (نشت الکترولیت) کمتری نیز برخوردار بودند. پیش تیمار کردن بذرها با پلی آمین ها موجب بهبود قوه نامیه، درصد جوانه زنی، تسریع در جوانه زنی و کاهش نشت الکترولیت ها در بذرهای برداشت شده در سه زمان با رطوبت های 14، 16 و 18 در مقایسه با شاهد گردید. حداکثر درصد جوانه زنی با میانگین 98/75 در رطوبت 18 % به همراه اسپرمین به دست آمد، به طوری که این تیمار نسبت به شاهد موجب افزایش 16/86% در جوانه زنی و 18/26 % در قوه نامیه گردید. بذرهایی که زودتر با رطوبت‌های 18و 16 % برداشت شده بودند، بنیه بهتری در مقایسه با بذرهایی که دیرتر و با رطوبت 14 % برداشت شده بودند، داشتند.