تحلیل وضعیت سرمایه اجتماعی در سکونتگاه های شهری میانه اندام مطالعه موردی: شهر بناب

Abstract

وجود سرما­یه­ی اجتماعی کلید تداوم حیات شهروندی است و فقدان سرمایه اجتماعی مانع اساسی در شکل­گیری بستری مبتنی بر مدیریت شهری توانمند، پاسخ­گو و کارآمد محسوب می­شود. در این راستا پژوهش حاضر، با هدف اصلی ارزیابی و اولویت­بندی میزان سرمایه اجتماعی در نواحی یازده­گانه شهر بناب صورت پذیرفته است. نوع تحقق کاربردی بوده، روش بررسی آن توصیفی ­ـ­ تحلیلی است. بر این اساس، جامعه مورد مطالعه در این پژوهش 84654 نفر ساکن در 11 ناحیه اصلی شهر بناب بوده است. جمع­آوری داده­ها از طریق پرسشنامه بوده که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه 500 نفر و به روش تصادفی ساده طبقه­بندی انتخاب شده است. تجزیه­و­تحلیل داده­ها با استفاده از مدل­های AHP و TOPSIS و GIS صورت گرفته است. نتایج حاصل از پیاده­سازی گام­های مختلف مدل تاپسیس نشان می­دهد که به جهت سطح­بندی وضعیت سرمایه اجتماعی در نواحی یازده­گانه بناب تفاوت آشکار وجود دارد. بر اساس نتایج پژوهش نواحی زرگران، داش کورپی، کوچه قم، مهرآباد و خانم باغی که از نظر طبقات اجتماعی و اقتصادی و کالبدی در سطح بالاتری قرار دارد، نسبت به سایر نواحی دارای وضعیت مطلوب­تری هستند. همچنین نواحی گزاوشت (با ضریب 3685/0)، تنگه کوچه غربی (با ضریب 3689/0) و تنگه کوچه شرقی (با ضریب 3877/0) از کمترین میزان سطح سرمایه ­اجتماعی برخوردار است و در این نواحی شاخص­های امنیت و اعتماد در حد پایین قرار دارد، لذا ارائه طرح­های امنیتی و گسترش نظارت بر این نواحی، تبلیغات و فرهنگ­سازی در جهت ارتقای سطح اعتماد و مشارکت عمومی می­تواند از جمله این راهکارها باشد.