بررسی قرارداد واگذاری اختراع

Abstract

از آنجا که ماهیت اختراع دسته‏ای مستقل از حقوق با آثار و ویژگی‏های خاص خود است، توجیه قرارداد واگذاری اختراع در قالب هیچ‌یک از عقود معین ممکن نیست. انتقال مالکیت به‌صورت دائم و نامشروط نیز وجه تمایز اصلی آن با سایر قرارداد‏های نوظهور در حیطۀ فناوری قلمداد می‏شود. بر این اساس، قرارداد واگذاری اختراع را باید قراردادی نامعین و مستقل در چارچوب مادۀ 10 قانون مدنی دانست که علاوه بر شرایط عمومی مندرج در مادۀ 190 قانون مدنی از احکام و شرایط خاصی برخوردار است. همین ماهیت ویژه برای طرفین قرارداد تعهدات خاصی را ایجاد کرده و مسائل خاصی را در انحلال قرارداد مطرح می‏سازد. تحلیل ابعاد مختلف قرارداد مذکور مسئله‏ای است که این مقاله در‏صدد تبیین آن است.