تأثیر باز ه ی زمانی زلزله بر شدت آسیب پذیری سا ختمان های بتنی

Abstract

بازه ی زمانی زلزله تأثیر بسزایی در مقدار خرابی سازه ها دارد. از این رو ضرورت دارد مطالعات دقیقی برای شناخت منابع لرزه ای با امکان<br />تولید زلزله های با دوام زیاد در ایران انجام گیرد و تأثیرات دوام بر کاهش مقاومت سازه ها به هنگام طراحی لحاظ گردد. این مسئله نه تنها<br />در زلزله های با دوام بالا ممکن است باعث خرابی سازه ها شود، بلکه در صورت رخداد پس لرزه های نسبتاً شدید نیز می تواند منجر به خرابی<br />آنها گردد. در این مقاله به بررسی عملکرد سازه های بتنی تحت تأثیر زلزله های با مدت زمان مؤثر متفاوت پرداخته می شود و تأثیر کاهش<br />سختی و مقاومت اعضای سازه در اثر حرکات رفت و برگشتی زلزله مورد ارزیابی قرار می گیرد. برای این منظور سه ساختمان بتنی 3، 9 و 15<br />طبقه توسط نرم افزار اجزای محدود Seismostruct 2016 مدل سازی شده و تحت تأثیر رکوردهایی که از نظر انرژی مقیاس شده و شرایط<br />خاک یکسانی دارند قرار می گیرند. این رکوردها از نظر مدت دوام مؤثر متفاوت است تا بتوان تفاوت رفتار سازه را در دوام های مختلف بررسی<br />نمود. نتایج تحلیل غیرخطی تاریخچه ی زمانی روی سازه با رکوردهای اشاره شده نشان می دهد که تعداد مفاصل پلاستیک ایجاد شده و<br />تغییر مکان بیشینه در زلزله های با دوام بالا به مراتب بیشتر از زلزله های با دوام کم است. همچنین مطالعه ی رفتار ساختمان ها طی زلزله های<br />با دوام مختلف نشان می دهد که نمی توان زلزله ها را صرفاً بر اساس دوام ظاهری آنها مرتب نمود. بلکه هر چه تعداد سیکل های زلزله که<br />دارای دامنه ی شتاب بیشتر از یک حد مشخص باشد اثرات آن بر سازه بیشتر است.