تبیین فضایی امنیت در محیط‌های شهری بر مبنای پارامترهای کالبدی و محیطی (مطالعه موردی: شهر اردبیل)

Abstract

امروزه ارتباط امنیت با مکان و فضا به اثبات رسیده است، به گونه‌ای که می‌توان گفت در مناطق شهرى فضاهای ناامن و مستعد جرائم به طور همسان و یکنواخت پخش نمی­شوند، بلکه آن‌ها در مکان‌های بخصوصى پراکنش داشته­اند. از این‌رو هدف مطالعه‌ی حاضر سنجش میزان امنیت کالبدی – محیطی در فضاهای مختلف شهری در اردبیل و ارائه‌ی راهکارهای اجرایی به منظور دستیابی به وضعیت مطلوب می‌باشد. روش تحقیق در مطالعه‌ی حاضر کاربردی، با ماهیت توصیفی – تحلیلی می‌باشد. برای جمع‌آوری اطلاعات پژوهش از روش میدانی و پیمایشی و برای انجام تجزیه و تحلیل داده‌ها و اطلاعات از آزمون‌ آماری تی دو نمونه‌ای مستقل در نرم‌افزار SPSS و آزمون نزدیک‌ترین همسایه (Z) در نرم‌افزار GIS استفاده شده است. نتایج در مورد پراکنش فضایی این نقاط در شهر اردبیل نشان می­دهد که اختلاف معنی­داری بین فضاهای مختلف شهری اردبیل از منظر برخورداری از امنیت محیطی – کالبدی وجود دارد و نقاط حاشیه­ی شهر ناامن­تر می­باشند، از طرفی سکونتگاه­های غیررسمی نیز از نظر امنیت موجود در سطح پایینی از مناطق برنامه­ریزی شده قرار دارند. چنانچه بررسی دو محله­ی غیررسمی (ملایوسف) و برنامه­ریزی شده (حافظ) نشان می‌دهد که تفاوت معنی‌داری از نظر امنیت محیطی – کالبدی در این محله‌ها وجود دارد. سطح معنی‌داری برای آزمون مقایسه‌ی میانگین دو گروه (دو محله) نیز معنی‌دار (Sig=0.002) می‌باشد. پس فرض برابری میانگین‌ها (H0) رد و تفاوت دو محله از نظر امنیت محیطی – کالبدی تأیید می‌شود. همچنین پراکنش فضایی این نقاط ناامن کالبدی و محیطی بر اساس آزمون نزدیکترین همسایه حاکی از آن است که توزیع آنها بصورت تصادفی و یکنواخت می­باشد.