بررسی عوامل مؤثر بر فرسایش و رسوب‌دهی حوزه آبخیز بابا احمدی خوزستان با استفاده از مدل‌های تجربی MPSIAC و EPM

Abstract

این تحقیق ضمن بررسی عوامل مهم مؤثر بر فرسایش و رسوب‌دهی حوزه آبخیز مورد مطالعه با استفاده از مدل‌های تجربی MPSIAC و EPM, به مقایسه رسوب ویژه برآورد شده در هر روش می‌پردازد. با بررسی ژئومورفولوژی حوزه آبخیز مورد مطالعه, 2 واحد, 15 تیپ, 9 رخساره, 75 رخساره ژئومورفولوژی اولیه و 198 واحد کاری تشخیص و تفکیک شد. ارزیابی عوامل مؤثر بر فرسایش و رسوب‌دهی حوزه آبخیز در هر واحد کاری با استفاده از روش‌های تجربی MPSIAC و EPM انجام شد. همچنین با در نظر گرفتن این موضوع که افزایش شیب و رواناب سطحی تاثیر قابل توجهی بر تولید رسوب سازندها یا سنگ‌های مقاوم ندارد, رسوب ویژه حوزه در دو حالت با و بدون در نظر گرفتن مساحت واحد‌های کاری دارای سازند مقاوم به فرسایش مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در گستره هر واحد کاری سرشت سنگ از نظر مقاومت به فرسایش بارزترین عامل بوده و این مورد در کلیه رخساره‌ها صادق است. همچنین بررسی رسوب ویژه حوزه آبخیز نشان داد که با در نظر گرفتن واحد‌های کاری دارای سازند مقاوم, رسوب ویژه 54/18 تن در هکتار در سال, پس از حذف تاثیر عوامل شیب و رواناب سطحی بر واحد کاری با سازند مقاوم به 12/12 تن در هکتار در سال کاهش یافت.