تعیین اندازه سطح حفره تاج پوشش برای بهبود زادآوری طبیعی راش

Abstract

به منظور یافتن مناسب ترین اندازه سطح حفره برای بهبود وضعیت تجدید حیات طبیعی راش به وسیله برش های اولیه پناهی (آمادگی و بذرافشانی)، 18حفره با مساحت های 2-1، 5-4 و 11-9 آر (با 6 تکرار در هر سطح حفره) به طور تصادفی در جهت شمالی ارتفاع 1400-1200 متر از سطح دریا در دانگ زادآوری سری یک طرح جنگلداری شوراب (حوزه گلبند) انتخاب شد. برای اندازه گیری فراوانی، ارتفاع و قطر یقه نهال های زادآوری شده بعد از برش، تعدادی میکروپلات یک مترمربعی درداخل این حفره ها و بسته به اندازه سطح آن ها تعیین گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش سطح حفره، تعداد نهال راش کاهش وبرعکس نهال های افرا افزایش یافت. در داخل حفره ها تعداد نهال ها از 4 تا 9 اصله در متر مربع، میانگین ارتفاع از 20 تا 100 سانتی متر و قطر یقه آنها از 4 تا 6 میلی متر در نوسان بود. در حفره های 2- 1 و 5-4 آری اندازه ارتفاع و قطر یقه نهال ها و در حفره های 2-1 آری میزان فراوانی نهال ها بزرگتر از آنها دردیگر حفره ها نشان داده می شد. از این مطالعه استنباط می شود که متغیرهای مطالعه شده زادآوری، از نظر استقرار و رشد، در حفره های بزرگتر (11-9 آر) محدود می گردند ولیکن در حفره های کوچکتر (2-1 و 5-4 آر) که عموماً برداشت عناصر به صورت تک درخت ممکن می گردد از شرایط مطلوب تری برخوردار می شوند. در حقیقت، این تحقیق توصیه می نماید که به منظور بهبود وضعیت تجدید حیاط طبیعی، مساحت نشانه گذاری برای برداشت تاج پوشش از طریق برش های نخستین پناهی (آمادگی و بذرافشانی) و نیز تک گزینی نبایستی از 5 آر تجاوز نماید.