بررسی تاثیر تیمارهای رطوبتی – حرارتی بر جوانه زدن بذر بلوط ایرانی در منطقه خرم آباد لرستان

Abstract

طرح بررسی تیمارهای رطوبتی – حرارتی بر جوانه زدن بذر بلوط ایرانی در شرایط محیطی خرم آباد، با 3200 عدد بذر سالم در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار با عمق کاشت 5 سانتی متر در گلدان های پلاستیکی پیاده شد. تیمارهای چهارگانه به شرح زیر بودند: تیمار A: نگهداری بذور در هوای آزاد به مدت یک ماه و سپس کاشت در بستر کاشت (گلدان)؛ تمیار B: کاشت بذور در بستر کاشت بلافاصله پس از جمع آوری از درخت؛ تیمار C: نگهداری بذور در یخچال به مدت یک ماه در 5-1 درجه سانتی گراد و سپس کاشت در بستر کاشت و تیمارD: بذور پس از برداشت از درخت بلافاصله به مدت 48 ساعت در آب معمولی خیسانده شده، به مدت یک ماه در یخچال در 5-1 درجه سانتی گراد نگهداری شدند و سپس کاشت در بستر کاشت انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس طرح نشان داد که بین تیمارها اختلاف معنی داری وجود دارد. در نتیجه، فرض برابری میانگین جوانه زنی بذور تیمارها رد شد. براساس آزمون دانکن مقایسه دوبه دوی میانگین جوانه زنی تیمارها صورت گرفت و مشخص شد که تیمارهای فوق در دو کلاس طبقه بندی می شوند: کلاس (a) شامل تیمارهای B ، C و D (درصد جوانه زدن بذور برای هر یک از تیمارها به ترتیب 5/95، 38/97 و 5/98 درصد و کلاس (b) شامل تیمار A (درصد جوانه زدن بذور 23 درصد). با پذیرش کلاس (a)، از نظر اقتصادی تیمار B مناسب ترین روش کاشت بذر بلوط برای احیای جنگل های بلوط غرب است و برای اجرا به دستگاه های اجرایی پیشنهاد توصیه می شود.