بررسی کارایی هیدروگراف واحد لحظه ای ژئومورفولوژیک و ژئومورفوکلیماتیک در برآورد دبی سیلاب

Abstract

از اهداف مهم هیدرولوژی، پیش بینی کمی چگونگی فرایند بارش – رواناب و انتقال آن به نقطه خروجی و در نهایت تعیین میزان دبی عبوری در خروجی حوزه است. بدین منظور در حوزه های آبخیز می توان درصد کارایی مدل های منطبق با تئوری علمی تشریح کننده پدیده های هیدرولوژیکی را با مقایسه خروجی این مدل ها با داده های هیدرولوژیکی ثبت شده تعیین کرد. تحقیق حاضر با هدف بررسی دقت، صحت و درجه اطمینان تئوری های آبنمود واحد لحظه ای ژئومورفوکلیماتیک در تعیین شکل و ابعاد آبنمود رواناب خروجی یک رگبار با شدت و مدت معین انجام شده است. سپس مدل های مورد تحقیق با مدل های ناش، روسو و SCS مقایسه شده و کارامدترین مدل در برآورد آبنمود جریان خروجی برای مناطق مشابه معرفی گردیده است. مقایسه کارایی روش های مورد بررسی از شاخص آماری میانگین نسبی (MRE) و میانگین توان دوم خطا (MSE)، حاکی از آن است که روش ژئومورفولوژیک نسبت به ژئومورفوکلیماتیک، ناش، روسو و SCS به ترتیب 56/106، 12/171، 79/106، 64/112 درصد و روش ژئومورفوکلیماتیک نسبت به ناش، روسو، SCS به ترتیب 57/160، 21/100، 69/105 درصد برتری دارند. در نتیجه، روش ژئومورفولوژیک نسبت به مدل های دیگر از کارایی بالاتری برخوردار است.