الگوی فصلی خودکشی در شهرستان بوشهر طی سال‌های 1388 تا 1392

Abstract

مقدمه: خودکشی و اقدام به خودکشی پدیده‌های پیچیده روانی هستند که تحت تاثیر متقابل عوامل فردی و محیطی قرار دارند. از میان عوامل محیط، شرایط آب و هوایی مرتبط با تغییر فصول می‌تواند بر روی این دو پدیده موثر واقع شود. از آنجایی که مطالعات به عمل‌آمده در این زمینه محدود به کشورهای غربی بوده است، هدف مطالعه حاضر بررسی الگوی فصلی خودکشی و اقدام به خودکشی در استان ایلام انتخاب گردیده است. مواد و روش‌ها: داده‌های مطالعه حاضر مربوط به‌نظام جامع ثبت اطلاعات موارد خودکشی و اقدام به خودکشی در شهرستان بوشهر است که در فاصله سال‌های 1388 تا 1392 به مرحله اجرا در آمده است. در این نظام جامع ثبت اطلاعات، موارد خودکشی و اقدام به خودکشی در شهرستان با ذکر مشخصات دموگرافیک هر مورد با زمان رخداد حادثه ثبت گردیده است. یافته‌های پژوهش: در فاصله سال‌های مورد بررسی، 296 مورد خودکشی در شهرستان بوشهر رخ داده است. بررسی توزیع فراوانی این موارد بر حسب فصل نشان می‌دهد که بیشترین موارد خودکشی 134 نفر (27/45) در فصل تابستان و در فصل بهار67 نفر(63/22) رخ داده است که این اختلافات از نظر آماری معنی‌دار بوده است. بحث و نتیجه‌گیری: در شهرستان بوشهر مانند بسیاری از کشورهای دیگر موارد خودکشی و اقدام به خودکشی بیشتر در فصول بهار و تابستان اتفاق می‌افتد. نتایج مطالعه حاضر مبین آن است که سازمان‌های بهداشتی و درمانی موجود در منطقه بایستی به‌خصوص قبل از شروع فصول بهار و تابستان برنامه مناسبی برای مقابله با این دو پدیده داشته باشند.