تحلیل داده‌بنیاد آپارتمان‌نشینی از نگاه زنان شهر بروجرد

Abstract

دگرگونی­های چند دهه­ی اخیرِ شیوه­ی سکونت در ایران سبب گرایش افراد به آپارتمان­نشینی شده و تحلیل و بررسی ابعاد این پدیده از دیدگاه کنشگران درگیر آن امری ضروری است. این پژوهش با هدف تحلیل زندگی آپارتمان­نشینی از نگاه زنان -که نیمی از ساکنان آپارتمان­ها هستند- با روش نظریه­ی مبنایی، نمونه­گیری هدفمند و مصاحبه عمیق انجام شده است. زنان 50-15 ساله خانه­دار که حداقل به مدت یک­سال آپارتمان­­نشینی را تجربه کرده­اند، جامعه­ی مورد مطالعه این تحقیق را دربرمی­گیرد. نتایج نشان داد، این افراد شیوه­ی سکونت «آپارتمان­نشینی» را در اثر شرایط علّی رانشی و کششی برگزید­ه­اند و برای شیوه­ی زندگی خود راهبرد آپارتمان­گرایی را اتخاذ کرده­اند که متأثر از بستر حاکم و شرایط مداخله­گر بوده و پیامدهای مثبت و منفی به دنبال دارد. دستاورد جدید تحقیق حاضر، تأکید بر مقوله­ی «جنسیت زنانه» در درک پدیده­ها و ساخت مفهوم «آپارتمان­گرایی» و نشان دادن وجه تمایز آن با مفهوم «آپارتمان­نشینی» است.