تأثیر نام‌گذاری اقدامات نوسازی بر موفقیت آنها

Abstract

علی‌رغم تلاش‌های فراوان مدیریت شهری برای پیشبرد نوسازی در شهرهای مختلف، ارزیابی نتایج به دست آمده نشان از انحراف در روند نوسازی شهری دارد : نوسازی شهری در ایران معطوف به کالبد است و از سایر ابعاد مسئله غافل شده است. نقص در تعاریف و ادبیات موضوع نخستین عاملی است که منجر به این انحراف شده و تأثیر بسزایی در طرح‌ها، روند و مدیریت نوسازی داشته است. در ادبیات نوسازی ایران مفهوم "فرسودگی" معنای کالبدی را تداعی می‌کند و ناگزیر تأثیر خود را بر روند تعیین بافت‌های فرسوده بر جای گذارده است حال آنکه فرسودگی امری چندوجهی و ناظر به ابعاد مختلف زیست‌محیطی، اجتماعی، فرهنگی و تربیتی است. تأثیر نام‌گذاری بر شناخت بافت‌های فرسوده و تبیین مفهوم آن اصلاح آن را ضروری می‌سازد. همین امر در سایر اصطلاحات رسمی این حوزه نیز صادق است. اصطلاحات رسمی در ایران شامل "نوسازی"، "بهسازی" و "بازسازی" ناظر به وجه کالبدی بافت‌ها هستند و سایر اصطلاحات مانند توانمندسازی و معاصرسازی به عنوان ادبیات تکمیلی این حوزه به کار می‌روند. این انحراف معنایی در تعاریف و اصطلاحات آغاز بیراهه رفتن فعالیت‌های این حوزه تلقی می‌شود. با توجه به تجربه ناموفق نوسازی در ایران و تداوم این رویه در نام‌گذاری فرسودگی و نوسازی، سؤال میزگرد با جمعی از متخصصان این حوزه در میان گذارده شد : آیا مدیران و تصمیم‌گیران به این نکته واقف نیستند؟ یا اهمیت آن را در حد تأثیرگذار نمی‌دانند؟ این میزگرد با حضور دکتر مظفر صرافی، مهندس مجید روستا، دکتر محمد سعید ایزدی و دکتر سید امیر منصوری برگزار شد.