| dc.contributor.author | گودرزیان, شروین | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-07-08T19:11:06Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-09-29T19:11:06Z | |
| dc.date.available | 1399-07-08T19:11:06Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-09-29T19:11:06Z | |
| dc.date.issued | 2012-08-22 | en_US |
| dc.date.issued | 1391-06-01 | fa_IR |
| dc.date.submitted | 2012-09-12 | en_US |
| dc.date.submitted | 1391-06-22 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | گودرزیان, شروین. (1391). بازآفرینی منظر فرهنگی؛ رویکردهای منظرین در احیای باغ تاریخی بابر. مجله علمی منظر, 4(19), 46-51. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2008-7446 | |
| dc.identifier.issn | 2008-2169 | |
| dc.identifier.uri | http://www.manzar-sj.com/article_1762.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/60948 | |
| dc.description.abstract | جایگاه باغهای تاریخی و ارزش آنها از لحاظ منظر فرهنگی و نقشی که در بازگویی فرهنگ و تمدن یک جامعه دارند، موجب شده تا حفظ و احیای این مکان‌ها اهمیتی دوچندان پیدا کند. بدین ترتیب در کشورهایی با تمدن منظرین و پیشینه باغسازی طولانی، بخش مهمی از فعالیت‌های حفاظتی و مرمتی به حفظ و باززنده‌سازی محوطه‌ها و باغهای تاریخی مربوط می‌شود. از سوی دیگر اهمیت این موضوع موجب شده تا رویکردهای متفاوت و گاه متضاد در مرمت و بازآفرینی این میراث فرهنگی شکل گیرد و منشورها و بیانیه‌های مختلفی در خصوص احیای این محوطه‌ها در کنار سایت‌های تاریخی دیگر بیان شود. در بسیاری از رویکردهای احیای باغهای تاریخی توجه به انسان به عنوان عنصری زنده در بازسازی و احیای آنها مطرح شده است. از آنجا که باغهای تاریخی بخشی از منظر فرهنگی و در واقع دست‌آورد فرهنگی هر جامعه محسوب می‌شوند و با توجه به لایه‌های تاریخی و فرهنگی نهفته در این باغ‌ها، تنها حفظ و مرمت کالبد و عناصر فیزیکی کافی نیست، بلکه انتقال این ارزش‌های فرهنگی مستلزم حضور انسان در فضا و درک آن است. از این رو تلاش می‌شود تا با تکیه بر ابعاد مختلف تاریخ، فرهنگ، محیط و شهر با ایجاد عملکردها و فعالیت‌های مختلف، مخاطب و زندگی امروزی شهری به این مکان‌های تاریخی افزوده شود. به این ترتیب با این رویکرد نو، نگاهی جدید به بازآفرینی باغ‌ها رخ داده و آن تبدیل باغهای تاریخی به فضاهای جمعی است. بنابراین با ایجاد فعالیت‌های انسانی و فرهنگی علاوه بر حفظ و انتقال ارزش‌های فرهنگی این باغ‌ها می‌توان آنها را به فضاهای جمعی زنده و پویای شهری تبدیل کرد. در این نوشتار تلاش می‌شود با بررسی مرمت و احیای باغ بابر در شهر کابل، رویکرد و نحوه برخورد «محمد شهیر» را به عنوان یک معمار منظر در بازآفرینی این باغ تاریخی به چالش کشید. | fa_IR |
| dc.format.extent | 600 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله علمی منظر | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | MANZAR, the Scientific Journal of landscape | en_US |
| dc.subject | بازآفرینی | fa_IR |
| dc.subject | باغ تاریخی | fa_IR |
| dc.subject | فضای جمعی | fa_IR |
| dc.subject | منظر فرهنگی | fa_IR |
| dc.subject | محمد شهیر | fa_IR |
| dc.subject | باغ بابر | fa_IR |
| dc.title | بازآفرینی منظر فرهنگی؛ رویکردهای منظرین در احیای باغ تاریخی بابر | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | ترویجی | fa_IR |
| dc.contributor.department | کارشناس ارشد معماری منظر، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین. | fa_IR |
| dc.citation.volume | 4 | |
| dc.citation.issue | 19 | |
| dc.citation.spage | 46 | |
| dc.citation.epage | 51 | |
