گردشگری آئینی؛ بازخوانی باورهای اجتماعی در مراسم آئینی

Abstract

آیین‌ها، رسوم و عادات جاری در زندگی مردم، ریشه در باورها و اعتقادات آنان دارد. در ایران از گذشته‌های دور تاکنون آمیختگی تفریح و گردش با زیارت اهل قبور توسط اعضای خانواده و دوستان و آشنایان رسم بوده است، به‌خصوص زیارت و احترام مزار امامان، امام‌زادگان و بزرگان دین که معنویت و صفای ویژه‌ای دارد. زیارت و گردش آیینی در قالب سفرهای کوتاه‌مدت رسم و سنت دیرینی است که تاکنون برجای مانده است. این رسم که بیشتر به صورت جمعی برگزار می‌شود،کودکان خردسال تا جوانان و سالخوردگان را گرد هم آورده و اوقات خوش و دلپذیر را برای مردم رقم می‌زند.گردشگری آیینی علاوه بر تفریح و زیارت موجب حفظ و پویایی مکان‌های تاریخی-مذهبی می‌شود که میراث باارزش این مرزوبوم به شمار می‌روند.