هم‌زیستی معماری و طبیعت در روستاهای پالنگان و آویهنگ

Abstract

خانه‌های‭ ‬پالنگان‭ ‬طوری‭ ‬روی‭ ‬کوه‌های‭ ‬شاهو‭ ‬نشسته‌اند‭ ‬که‭ ‬مشکل‭ ‬بشود‭ ‬گفت‭ ‬روستا‭ ‬کجا‭ ‬تمام‭ ‬می‌شود‭ ‬و‭ ‬یا‭ ‬طبیعت‭ ‬کوهستانی‭ ‬از‭ ‬کجا‭ ‬شروع‌شده‭ ‬است‭. ‬صخره‌ها‭ ‬چنان‭ ‬به‭ ‬خانه‌ها‭ ‬رسیده‌اند‭ ‬که‭ ‬انگار‭ ‬بازویی‭ ‬به‭ ‬آرنج‭ ‬رسیده‭ ‬باشد؛‭ ‬به‌مانند‭ ‬عضوهایی‭ ‬زنده‭ ‬از‭ ‬‮«‬یک‮»‬‭ ‬بدن؛‭ ‬هم‌خون‭ ‬و‭ ‬هم‌نفس‭.‬<br /> نوشتار‭ ‬حاضر‭ ‬با‭ ‬زبان‭ ‬ادبیات‭ ‬و‭ ‬تصویر‭ ‬هم‌نشینی‭ ‬بی‌مرز‭ ‬و‭ ‬تکلف‭ ‬و‭ ‬همزیستی‭ ‬شاعرانه‭ ‬روستای‭ ‬پالنگان‭ ‬و‭ ‬آویهنگ‭ ‬با‭ ‬کوه‭ ‬را‭ ‬با‭ ‬روایتی‭ ‬شاعرانه‭ ‬بیان‭ ‬می‌کند،‭ ‬مفصل‌های‭ ‬شکل‌گرفته‭ ‬میان‭ ‬کوه‭ ‬و‭ ‬روستا‭ ‬را‭ ‬می‌کاود‭ : ‬سرایت‭ ‬کوه‭ ‬در‭ ‬روستا‭ ‬و‭ ‬روستا‭ ‬در‭ ‬کوه‭ ‬را‭ ‬تصویر‭ ‬می‌کند‭.‬