تأثیر زمان و میزان کاهش تراکم‌ بوته بر عملکرد کمی و کیفی چغندرقند

Abstract

تراکم بوته عامل مهم و مؤثری بر عملکرد و کیفیت محصول ریشه چغندرقند محسوب می‌شود. به‌دلیل اهمیت زمان ایجاد تراکم استاندارد در مزرعه و ارزیابی نحوه تأثیر تغییرات زمان و شدت کاهش تراکم بوته در طول فصل رشد روی عملکرد کمی و کیفی چغندرقند رقم دورتی (Doretti) در دو سال 1390 و 1391 در کرج، این آزمایش به شکل فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. عوامل موردآزمایش شامل زمان کاهش تراکم‌بوته (در چهار سطح 30، 60، 90 و 120 روز پس از کاشت) و سطوح نهایی تراکم بوته (در شش سطح 5/12، 375/9، 375/8، 25/6، 125/4 و 125/3 بوته در مترمربع) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که زمان کاهش تراکم‌بوته عمدتاً روی محصول تولیدشده در هر بوته اثر معنی‌داری داشت و بیشترین عملکرد ریشه (53/1-49/1 کیلوگرم در بوته) و شکر خام (21/0-20/0 کیلوگرم در بوته) با کاهش تراکم‌بوته طی 60-30 روز پس از کاشت حاصل شد. بیشترین عملکرد در بوته (92/1-74/1 کیلوگرم ریشه و 26/0-24/0 کیلوگرم شکرخام) و در واحد سطح (54/95-81/89 تُن ریشه در هکتار و 97/12-06/12 تُن شکر خام در هکتار) به‌ترتیب برای تراکم 5/4-4/3 و 2/10-7/7 بوته در مترمربع حاصل شد. در مجموع، کاهش تعداد بوته طی 60-30 روز پس از کاشت و ایجاد تراکم معادل 5/12-4/8 بوته در مترمربع متضمن دستیابی به حداکثر عملکرد محصول در مناطق آب و هوایی معتدل (مشابه کرج) بود.