چرایی برجستگی قتل عثمان و انتساب آن به امیرمؤمنان(ع) با تأکید بر نگاه نهج البلاغه

Abstract

پس از رحلت پیامبراکرم(ص) هدایت جامعه از مسیر اصلی خویش خارج شد و زمامدارانی یکی پس از دیگری زمام حکومت را با شیوه‌های مختلف در دست گرفتند. مردم در سال 35ق در برابر زمامدار وقت به علت نابسامانی‌های مختلف شورش نمودند. شورش بر عثمان و در نتیجه قتل وی ازجمله مناقشه‌های نامبارک پس از رحلت پیامبر خاتم(ص) است که بر اثر خودکامگی عثمان، نارضایتی مردم، بی‌تابی مخالفان و فتنه‌گری فرصت‌طلبان رخ داد. امیرمؤمنان(ع) در این مناقشه به میانجی‌گری میان عثمان و شورش‌کنندگان پرداخت، اما بدعهدی‌های عثمان و شتاب مخالفان و فتنه‌افروزی فتنه‌گران سبب قتل وی گردید. مردم به خلاف روش‌های انتخاب زمامداران پیشین، خود سراسیمه به سوی علی(ع) شتافتد و زمام حکومت را به دست ایشان سپاردند. نااهلان با انتساب قتل عثمان به امام علی(ع) شورش بزرگی را تدارک دیدند. این مقاله در صدد است تا به چرایی برجستگی این قتل و انتساب آن به حضرت علی(ع) پاسخ دهد. نتایج به‌دست آمده از این تحقیق بیانگر آن است که فرار از مجازات، ریاست‌طلبی، عدالت‌گریزی و کینه‌ورزی برخی شورشیان و فتنه‌گران سبب برجستگی این قتل و انتساب آن به امیر‌مؤمنان(ع) شده است.