فراترکیب مدل های نوآوری منطقه ای مروری بر سال های 2013-1990

Abstract

<strong>در دهه</strong><strong>‌</strong><strong>های اخیر مطالعات گسترده</strong><strong>‌</strong><strong>ای پیرامون «توسعة نوآوری در مناطق» صورت پذیرفته است که بیشتر در حوزة مطالعات کیفی و موردی هستند. مقالة حاضر تلاش نموده است تا با استفاده از روش فراترکیب، یافته</strong><strong>‌</strong><strong>های مطالعات کیفی، مرتبط با مدل</strong><strong>‌</strong><strong>های نوآوری منطقه</strong><strong>‌</strong><strong>ای را به صورت نظام</strong><strong>‌</strong><strong>مند بررسی کند و بر اساس زمینه</strong><strong>‌</strong><strong>های اصلی شناسایی</strong><strong>‌</strong><strong>شده، به تحلیل دلایل و بستر شکل</strong><strong>‌</strong><strong>گیری این مدل</strong><strong>‌</strong><strong>ها بپردازد. در این تحقیق، 300 مقاله برگرفته از پایگاه داده</strong><strong>‌</strong><strong>های سیج¹ و اسکوپوس² در بازة تاریخی سال</strong><strong>‌</strong><strong>های 1990 تا 2013 مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت پس از دو مرحله غربال</strong><strong>‌</strong><strong>گری، 48 مقاله به عنوان مقاله با کیفیت بالا و متوسط جهت تحلیل عمیق</strong><strong>‌</strong><strong>تر شناسایی شدند. سپس بر اساس نتایج حاصل از روش فراترکیب که از ابزار کدگذاری باز برای تحلیل مقالات استفاده نموده است، سه زمینة اصلی³ و زیر مجموعة آنها شناسایی شدند. زمینه</strong><strong>‌</strong><strong>های اصلی شامل سطح توسعه</strong><strong>‌</strong><strong>یافتگی مناطق به ویژه در بخش نهادی، کاهش نقش دخالت</strong><strong>‌</strong><strong>های مستقیم دولت</strong><strong>‌</strong><strong>ها در ارتباط با صنعت و بنگاه</strong><strong>‌</strong><strong>های صنعتی، جهانی</strong><strong>‌</strong><strong>سازی و افزایش ارتباطات بین</strong><strong>‌</strong><strong>المللی هستند. هر کدام از زمینه</strong><strong>‌</strong><strong>های اصلی، شامل تعدادی زمینة فرعی⁴ نیز هستند که در تحلیل</strong><strong>‌</strong><strong>ها مورد نظر قرار گرفته</strong><strong>‌</strong><strong>اند. در ادامه بر اساس تحلیل ارائه</strong><strong>‌</strong><strong>شده، مناطق از نظر میزان نوآوری، به سه</strong><strong>‌</strong><strong>گونه مناطق نوآور پیشرو، مناطق نوآور در حال گذار و مناطق کمتر نوآور تقسیم شدند. این تقسیم</strong><strong>‌</strong><strong>بندی می</strong><strong>‌</strong><strong>تواند ابزار مناسبی جهت توسعة سیاست</strong><strong>‌</strong><strong>های نوآوری منطقه</strong><strong>‌</strong><strong>ای باشد. </strong>