ارائه مدلی برای بازشدن نظام نوآوری بخش دفاعی ایران

Abstract

<strong>سیر تکاملی ادبیات مدیریت نوآوری و نظام</strong><strong>‌</strong><strong>های نوآوری بخشی، نشان</strong><strong>‌</strong><strong>دهندة تغییر پارادایم حاکم بر فضای نوآوری از نوآوری بسته به نوآوری باز است. فضای حاکم بر نظام</strong><strong>‌</strong><strong>های نوآوری بخش دفاعی نیز ضرورت در پیش گرفتن رویکرد باز در تولید، توسعه و انتشار نوآوری</strong><strong>‌</strong><strong>های دفاعی را نشان می</strong><strong>‌</strong><strong>دهد. اگرچه در مورد بازشدن فضای نوآوری در سطح بنگاه مطالعات زیادی انجام شده است، اما در مورد بازشدن نظام نوآوری بخشی و ملی و به طور مشخص نظام نوآوری بخش دفاعی، مدل شناخته</strong><strong>‌</strong><strong>شده</strong><strong>‌</strong><strong>ای وجود ندارد. در این تحقیق برای نخستین بار، مدلی برای بازشدن نظام نوآوری در سطح بخش دفاعی کشور پیشنهاد شده است. پس از مرور ادبیات و مصاحبه</strong><strong>‌</strong><strong>های اکتشافی با خبرگان موضوع، ابعاد و مؤلفه</strong><strong>‌</strong><strong>های مدل پیشنهادی استخراج و بر مبنای آن پرسشنامة اولیه با مقیاس لیکرت 7 تایی طراحی و پایایی روایی آن سنجیده شد. سپس پرسشنامة اصلی بین خبرگان نوآوری دفاعی توزیع شد و ابعاد و مؤلفه</strong><strong>‌</strong><strong>های مدل پیشنهادی با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی و مناسب بودن مدل پیشنهادی نیز با استفاده از مدل</strong><strong>‌</strong><strong>یابی معادلات ساختاری در نرم افزار لیزرل تأیید شد. نتایج نشان می</strong><strong>‌</strong><strong>دهند که برای بازشدن نظام نوآوری بخش دفاعی باید به ترتیب اولویت، رفتار بازیگران اصلی نوآوری دفاعی باز شود؛ سیاست</strong><strong>‌</strong><strong>گذاری نوآوری با رویکرد بازتری انجام شود؛ نهادهای میانجی دفاعی فعال شده و در نهایت فرآیندهای ارتباطی بین بازیگران مختلف نظام نوآوری بخش دفاعی و غیر دفاعی باز شوند.</strong>