تأثیر نانو ذره‌های آلومینای اصلاح شده برعملکرد غشای پلیمری در کاهش سختی آب

Abstract

<em>نانوپرکننده­ های اصلاح ­شده با قراردادن پلی­ اکریلیک­ اسید بر روی نانوذره­ های آلومینا، به عنوان نانو مواد آلی، در غشای پلی ­سولفون گنجانده شدند. بازده غشاهای بهبودیافته با نانومواد در کاهش سختی آب با استفاده از یون های منیزیم موجود در محلول به­ عنوان خوراک بررسی شد. غلظت خوراک، pH و همچنین مقدار نانوذره ­ها در ماتریس غشا، به عنوان متغیرهای عملیاتی در راستای بهینه سازی فرایند با استفاده از روش پاسخ سطحی درنظرگرفته شدند. گروه­ های عاملی کربوکسیل قرارگرفته برروی نانوذره ­های آلومینا، موجب افزایش میزان بار منفی روی سطح غشا و درنتیجه حذف کاتیون ­ها از آب شدند. آنالیز آماری نشان می­ دهد که وجود 5_/0 % وزنی نانوذره ­ها در ماتریس غشای پلیمری در غلظت بالای یون­ های منیزیم موجود در محلول خوراک با 84_/6 =pH شرایط بهینه در دستیابی به بالاترین بازدهی در کاهش سختی آب (81%) را دارا می­ باشند. مدل پیش ­بینی ­شده با نتیجه ­های آزمایشگاهی به­ دست آمده از غشای ساخته­ شده به­ خوبی متناسب بوده و شرایط فرایند برای دستیابی به غشای سختی زدای آب مناسب است. بنابراین، میزان شار آب برای غشاهای نانوکامپوزیت ساخته­ شده باتوجه به تغییرها در ساختار غشا و آب­دوستی سطح آن افزایش یافته است.</em>