تاثیر چاقی ناشی از مصرف غذای پرچرب و کاهش وزن ناشی از تمرینات استقامتی بر لپتین پلاسمایی موش‌های نژاد C57BL/6

Abstract

چکیده هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر چاقی ناشی از مصرف غذای پرچرب و کاهش وزن ناشی از تمرینات استقامتی با دو شدت متفاوت بر لپتین پلاسمای موش‌های نژاد C57BL/6 بود. روش پژوهش: تعداد 30 سر موش C57BL/6 (3-4 هفته‌ای؛ 10-15 گرمی) در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. 24 سر به مدت 12 هفته از غذای پرچرب (60 درصد چربی) و 6 سر نیز از غذای معمولی (35 درصد چربی) تغذیه کردند. 6 سر موش چاق (گروه OB) و 6 سر موش غیرچاق (گروه NB) برای اندازه‌گیری‌های پایه کشته شدند. 12 سر پس از دوره چاق شدن در دو گروه جداگانه تمرین با شدت بالا (گروه HI) و تمرین با شدت پائین (گروه LI) به مدت 12 هفته و هر هفته 5 جلسه بر روی تردمیل جوندگان تمرین کردند. گروه شدت پائین با سرعت 15 متر بر دقیقه و شیب 5 درصد (معادل 50 درصد VO₂max) فعالیت دویدن را به مدت 60 دقیقه در هر جلسه انجام می‌دادند و گروه شدت بالا با سرعت 22 متر بر دقیقه و شیب 5 درصد (معادل 75 درصد VO₂max) فعالیت دویدن را به مدت 41 دقیقه انجام دادند. 6 سر موش چاق (گروه OC) هم به عنوان گروه کنترل تا پایان تمرینات در قفس نگهداری شدند. وزن موش‌ها به صورت هفتگی اندازه‏گیری و ثبت می شد. لپتین پلاسمایی موش‌ها با استفاده از کیت مخصوص آن به روش الایزا مورد اندازه‏گیری قرار گرفت. یافته‌ها: افزایش میانگین وزن گروه‌هایی که غذای پرچرب مصرف می‌کردند (OB، OC، HI و LI) نسبت به گروه NB از هفته پنجم اختلاف معنی‌داری داشت (05/0>p). کاهش وزن گروه‌های تمرینی از هفته 6 شروع به تمایز نسبت به گروه OC کرد و در هفته 8، این تمایز و کاهش وزن معنی‌دار شد (05/0>p). میزان کاهش وزن در گروه HI نسبت به گروه LI، در هفته‌های 11 و 12 به طور معنی‌داری بیشتر بود (05/0>p). میانگین لپتین در گروه OB نسبت به گروه NB به میزان 24 درصد افزایش داشت (05/0>p). میانگین لپتین در گروه OC اندکی پائین تر از گروه NB بود اما میزان کاهش آن نسبت به گروه OB در حدود 27 درصد بود (05/0>p). مقدار نسبی لپتین به ازای هر گرم وزن بدن در سه گروه OC، HI و LI مشابه یکدیگر بود اما کمتر از مقدار آن در دو گروه دیگر بود. نتیجه گیری: اگر چه غلظت لپتین خون با شاخص های چاقی مانند BMI، درصد چربی بدن و کل توده چربی بدن در انسان و حیوانات ارتباط دارد و به نظر می‌رسد در مطالعه حاضر، کاهش غلظت لپتین در گروه‌های تمرینی در اثر کاهش وزن باشد؛ با این حال، نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می‌کند که مصرف غذای پرچرب (مستقل از افزایش وزن) نیز در افزایش لپتین نقش دارد.