پاسخ و سازگاری آنزیم های COX-2 ، PGI-2 و TXA-2به تمرین مقاومتی فزاینده در رت های ویستار دیابتی

Abstract

زمینه و هدف: شرایط التهاب مزمن در بیماری دیابت با بیان آنزیم سیکلواکسیژناز2 (COX-2) همراه است.از متابولیت های مهم این آنزیم که در هموستاز قلبی عروقی نقش مهمی دارند ، پروستاسایکلین (PGI-2)و ترومبوکسانA2(TXA-2)می باشد .هدف پژوهش حاضر مطالعه پاسخ و سازگاری آنزیم هایCOX-2 ، PGI-2 و TXA-2به فعالیت ورزشی مقاومتی فزاینده در رت های ویستار دیابتی است. مواد و روش ها: در مطالعه ای تجربی تعداد 49سر رت ویستار پس از انجام مطالعه آزمایشی، به 4 گروه فعالیت ورزش مقاومتی کوتاه مدت (10=n)، کنترل کوتاه مدت (10=n)، تمرین مقاومتی طولانی مدت (12=n) و کنترل طولانی مدت (12=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل یک ست 10 تکراری بالا رفتن از نردبان تمرینات مقاومتی همراه با وزنه متصل به قاعده دم (با توجه به حداکثر ظرفیت حمل وزنه هر رت) سه جلسه در هفته و به مدت 8 هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین رت‌ها بی هوش شده و خون‌گیری از قلب انجام شد، سپس قلب رت برداشته و بطن چپ جداسازی شد و برای سنجش شاخص های COX-2 ، PGI-2 و TXA-2 استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS16 انجام شد. سطح معنا‌داری 05/0>α در نظر گرفته شد. یافته ها:نتایج آزمون تی مستقل نشان داد اختلاف معنا‌داری بین میزان PGI-2 قلب در گروه فعالیت ورزشی مقاومتی و کنترل کوتاه مدت (693/0=p) و تمرین ورزشی مقاومتی و کنترل طولانی مدت وجود نداشت (103/0=p).همچنین ، این یافته ها نشان داد اختلاف معنا‌داری بین میزان TAX-2 قلب در گروه فعالیت ورزشی مقاومتی و کنترل کوتاه مدت (294/0=p) و تمرین ورزشی مقاومتی و کنترل طولانی مدت وجود نداشت (134/0=p). در این پژوهش میزان COX-2 قلب در گروه تمرین ورزشی مقاومتی و کنترل کوتاه مدت تفاوت معنی داری نداشت (349/0=p) اما در گروه تمرین ورزشی مقاومتی طولانی مدت در حد معنا‌داری بیشتر از گروه کنترل طولانی مدت بود (02/0=p). نتیجه گیری: فعالیت ورزشی مقاومتی تاثیر مفیدی بر عوامل التهابی ، تحریکی و مهاری درعروق قلبی بیماران دیابتی ندارد.