نقش و جایگاه امر به معروف و نهی از منکر در تأمین امنیت سیاسی- اجتماعی با تأکید بر آیات و روایات

Abstract

چکیده امر به معروف و نهی از منکر از فروع دین مبین اسلام و از مهمترین عوامل قوام‌بخش امنیت در نظام سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. این فریضه جنبۀ فردی، اجتماعی- همگانی و سیاسی دارد و نماد والای دموکراسی مستقیم و ارج و منزلت نوع بشر از دیدگاه اسلام به شمار می‌رود. در این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه‌ای و با رویکری توصیفی– تحلیلی، به بررسی فریضۀ امر به معروف و نهی از منکر و میزان همبستگی و رابطۀ آن با تأمین امنیت سیاسی و اجتماعی پرداخته شد؛ همچنین با تأکید بر آیات قرآن کریم و روایات ائمۀ اطهار (ع)، مبانی و بایسته‌های اجرای هدفمند و بهینۀ این فریضه در تأمین امنیت مورد تحلیل قرار گرفت. طبق یافته‌های پژوهش، امر به معروف و نهی از منکر در سه سطح فردی، اجتماعی و سیاسی (حکومت) با تأکید بر اجرای معروف‌ها (ایجادکنندۀ امنیت) و مقابله با پلیدی‌ها (تهدیدکنندۀ امنیت) در تأمین امنیت نقش بسزایی دارد. در واقع بین امر به معروف و نهی از منکر و تأمین امنیت سیاسی و اجتماعی رابطۀ همبستگی مثبت وجود دارد و اجرای این فریضه توأم با اقتدار، موجب کاهش گسست‌ها و بازخورد سیستمی مثبت در تأمین امنیت می‌شود.