پتانسیل های آبی استان لرستان: منابع آب و شبکه هیدروگرافی

Abstract

کانون های آب گیر: نواحی غرب ایران واز جمله مناطق کوهستانی لرستان، از کانون های آب گیر مطوئن است. شریان ها و شبکه آب های روان آن بر اساس شیب و ساختمان زمین راهی حوضه های آبریز خلیج فارس یا باتلاق های هور واقع در جنوب غربی ایران ویا نواحی داخلی ایران (حوضه آبریز مرکزی ایران) می­ شوند. این کانون ها بسته به ارتفاع موقعتی جغرافیایی و جهت ناهمواری ها به دو دسته دائمی و فصلی تقسیم می­ شوند. در کانون های دائمی که ریزش های جوی بیشتر به صورت برف بوده و به دلیل ارتفاع زیاد و عرض جغرافیایی بیشتر، ذخیره برفشان تقریباً تا اواخر دوره گرم باقی می ­ماند. این کانون ها که مهمترین آنها کازینستان، اشترانکوه، گرین و میش پرور هستند بیشتر در نواحی کوهستانی شمال و شرق پراکنده­ اند. ریزش های جوی به صورت باران و ارتفاع کم و عدم ذخیره برف کافی و باز بودن دره­ ها در بعضی مناطق لرستان سبب شده که رودخانه­ هایی از نوع موقت پدید آید، که باز بودن دره ­ها سبب می­ شود که آب های حاصل از ذوب برف ها به طرف دشت های مجاور و در نهایت به رودهای دائمی منطقه بریزد از جمله ارتفاعات جنوبی، سفیدکوه و شهتاد پهلو نمونه­ ای از این نوع کانون های آب گیرند علاوه بر کانون های فوق کانون های آب گیر مجاور استان لرستان و کرمانشاه و همدان در تقویت و تغذیه شبکه آب های روان این استان نقش مهمی دارند.