جبران خسارات ناشی از بازداشت غیرقانونی و بازداشت متهمین بی‌گناه با تأکید بر قانون آیین دادرسی کیفری 92

Abstract

انسان آزاد آفریده‌شده و اگر آزاد نبود، عقل برای وی ثمره‌ای نداشته و کیفر دنیوی و اخروی برای وی مقرر نمی‌گردید. آیات متعددی از قرآن کریم در مورد کرامت‌ و برتری انسان‌ها بر روی زمین اشاره دارد. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در فصل سوم مشتمل بر اصول 19تا42 تحت عنوان "حقوق ملت" آزادی‌ها و حقوقی را برای مردم مقرر کرده است. آزادی یکی از مهم‌ترین موهبت‌ها و از بارزترین حقوق طبیعی و اولیه انسان‌ها است که در طول قرون و اعصار، ازجمله بحث‌برانگیزترین نهادها به شمار می‌رفته است.یکی از انواع آزادی،آزادی تن آدمی است که بر اساس آن،فرد انسان می‌تواند هرکجا که بخواهد برود، بیاید، بنشیند، برخیزد، سکونت یا اقامت گزیند، سفر کند و...، کسی مانع او نشود و راه بر او نبندد، و او را از رفت‌وآمد بازندارد جز در مواردی که قانون مقرر کرده باشد، تعرض به آزادی تن او هم به طرق و انحاء گوناگون از سوی مقامات و مأمورین دولتی و اجرایی و قضایی و یا افراد عادی صورت می‌گیرد. هدف از این پژوهش بررسی نوآوری اصل برائت در قانون آیین دادرسی کیفری 92 و بررسی جبران خسارت ناشی از بازداشت غیرقانونی در قانون آیین دادرسی کیفری 92 است که با روشی توصیفی . به استفاده از منابع کتابخانه‌ای به این مهم می‌پردازیم . نتایج حاکی از آن است که مقررات مربوط به بازداشت غیرقانونی تغییرات قابل‌توجهی در قانون جدید داشته است ازجمله توسعه قرارهای تأمین کیفری و همچنین اصل بر عدم بازداشت موقت است و اصل برائت ماده مخصوصی را به خود اختصاص داده که از دیگر نوآوری‌های قانون جدید است.