اثربخشی آموزش نظریه‌ی ذهن بر همدلی و قلدری در کودکان

Abstract

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش نظریه‌ی ذهن بر همدلی و قلدری در کودکان بود. روش: پژوهش حاضر آزمایشی پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل تمامی کودکان دختر پیش‌دبستانی‌های شهر تهران بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس 36 کودک انتخاب شدند. از این نمونه به‌صورت تصادفی 18 کودک در گروه آزمایش و 18 کودک در گروه گواه گمارده شده و از مادران آن‌ها پیش‌آزمون گرفته شد. سپس جلسات آموزش نظریه‌ی‌ ذهن برای گروه آزمایش اجرا شد و سپس از مادران هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. ابزار مورداستفاده در این پژوهش آزمون همدلی ایزنبرگ و پرسش‌نامه‌ی تجدیدنظرشده‌ی قلدری/قربانی‏شدن الویوس بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت. یافته‏ها: نتایج افزایش معنا‌داری در میانگین نمرات همدلی و کاهش معنا‌داری در خرده‌مقیاس‌های قلدری (001/≥p) نمرات گروه آزمایش نسبت به گروه گواه را نشان داد. نتیجه‏گیری: پژوهش حاضر نشان داد که جلسات آموزش نظریه‌ی ذهن می‌تواند به بهبود همدلی و کاهش رفتارهای قلدری در کودکان بیانجامد؛ بنابراین، نظریه‌ی ذهن بر افزایش هیجانات اخلاقی و بهبود رفتارها و مهارت‌های اجتماعی در کودکان تأثیر دارد.