اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر سازگاری اجتماعی و حساسیت بین-فردی دانش‌آموزان مقطع متوسطه

Abstract

<strong>مقدمه:</strong> دستیابی به هدف­های آموزشی و پرورشی با وجود آشفتگی­های عاطفی ـ سازشی امری مشکل و غیرممکن است، بنابراین پژوهش حاضر درصدد بررسی تأثیر آموزش تنظیم هیجان بر سازگاری اجتماعی و حساسیت بین­فردی دانش­آموزان بود.<br /> <strong>روش:</strong> این پژوهش از نوع نیمه­آزمایشی همراه با پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه آزمایش و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش­آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر تبریز در سال تحصیلی 96-1395 بود که به­ روش نمونه­گیری تصادفی چند مرحله­ای انتخاب گردیدند و براساس تکمیل پرسش­نامه حساسیت بین­فردی،30 نفر از دانش­آموزان، انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. دانش­آموزان هر دو گروه به سیاهه سازگاری اجتماعی برای دانش­آموزان مدارس، پاسخ دادند. گروه آزمایش، به مدت دوازده جلسه، در معرض برنامه آموزش تنظیم هیجان قرار گرفت، سپس در مرحله پس­آزمون، هر دو گروه به پرسش­نامه­های پژوهش پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تک­متغیره مورد تحلیل قرار گرفتند.<br /> <strong>یافته­ها:</strong> نتایج نشان داد که آموزش تنظیم هیجان، باعث کاهش حساسیت بین­فردی، در گروه آزمایش در مراحل پس­آزمون شد. همچنین، میزان سازگاری اجتماعی در گروه آزمایش ،در مراحل پس­آزمون، افزایش یافت و مقایسه میانگین نمرات پیش­آزمون– پس­آزمون تفاوت معناداری را نشان داد.<br /> <strong>نتیجه­گیری</strong>: باتوجه به اینکه آموزش تنظیم هیجانی می­تواند باعث کاهش حساسیت بین­فردی و ارتقای سازگاری اجتماعی دانش­آموزان شود، بهتر است که در برنامه­ریزی­های آموزشی و پرورشی جنبه­های عاطفی و هیجانی دانش­آموزان مورد توجه قرار گیرد