روابط ایران و پاکستان؛ ضرورت ژئوپلیتیکی و امنیتی کردن ساختاری در سیاست خارجی منطقه ای

Abstract

<strong>روابط ایران و پاکستان؛ ضرورت ژئوپلیتیکی و امنیتی کردن ساختاری در سیاست خارجی منطقه­ای</strong><br /> <strong>یاسرکهرازه<strong>[1]</strong>- سعید وثوقی<strong>[2]</strong>- مهنازگودرزی<strong>[3]</strong></strong><br /> <strong>چکیده:</strong><br /> عوامل و بسترهای بوجود آورنده روابط ایران و پاکستان و چالش آمیز بودن یا نبودن این رابطه مبنای جهت گیری منطقه­ای مختلف هر یک از این دو کشور بر له یا علیه یکدیگر بوده است. از جمله، روابط ایران و اعراب خلیج فارس، مسئله گروه­های تروریستی ساکن در پاکستان، مسئله سوریه و یمن، بهار عربی، روابط با هند و.... . با وجود ساختار امنیتی سیاست خارجی ایران و پاکستان در قبال یکدیگر، کار این دو کشور هیچ گاه به درگیری نکشیده است و هم ایران و هم پاکستان سعی کرده­اند، تعادل را در روابط فی ما بین رعایت کنند. به زعم پژوهش حاضر مهمترین عامل تعادل در روابط ایران و پاکستان با وجود چشم انداز سیاست خارجی، اضطرار ژئوپلیتیکی و همسایگی دو کشور است. بر همین اساس سوال اصلی این است که، اصولاً روابط ایران و پاکستان بر چه مبنایی شکل گرفته و جهت گیری شده است؟ در پاسخ به این سوال فرضیه اساسی این پژوهش، روابط ایران و پاکستان بر اساس سیاست خارجی امنیتی شده هر دو کشور نسبت به هم بوده و مهمترین عامل ثبات در روابط فی مابین ضرورت ژئوپلیتیکی و همسایگی است که مثابه یک وزنه تعادل طرفین را از درگیری­های مستقیم و رادیکال بر حذر می­دارد و آنها را وادار می­کند که به منافع مشروع یکدیگر احترام بگذارند.<br /> <strong>واژگان کلیدی:</strong> ایران، پاکستان، امنیتی کردن، ساختار، سیاست خارجی<br /> <br clear="all" /><br /> <br /> [1]- دانشجوی دکتری روابط بین الملل، گروه روابط بین­ الملل، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران<br /> yaser.kahrazeh@stu.khuisf.ac.ir<br /> [2]- دانشیار گروه روابط بین الملل، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران: نویسندۀ مسئول<br /> s_vosoughi@ase.ui.ir<br /> [3]- استادیار و عضو هیئت علمی، گروه روابط بین­ الملل، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران<br /> m.goodarzii@khuisf.ac.ir