طراحی مسیرهای بلند در شبکه اتوبوسرانی شهر اصفهان

Abstract

رشد جمعیت سال های اخیر کلان شهر اصفهان و وجود آثار تاریخی و فرهنگی در هسته مرکزی آن که محدودیت هایی در ساخت خیابان ها ایجاد کرده، باعث بروز مشکلات و معضلات حمل و نقلی و ترافیک در سطح این شهر شده است. یکی از راهکارهای مهم برای حل مسأله حمل و نقل و ترافیک شهر اصفهان، بهبود وضعیت حمل و نقل عمومی در سطح این شهر می باشد. گرچه شبکه اتوبوسرانی اصفهان با بیش از 2000 کیلومتر پوشش خطی در حال ارائه خدمت به شهروندان است اما میزان سهم نسبی این گونه حمل و نقلی در جابجایی مسافرین شهر بسیار کم می باشد. بهبود شبکه اتوبوسرانی اصفهان می تواند باعث جذب مسافرین از دیگر گونه های حمل و نقلی به آن شود. یکی از راه های بهبود شبکه اتوبوسرانی، کاهش تعداد انتقالات مسافرین می باشد. طراحی مسیرهای بلند در شبکه اتوبوسرانی می تواند تعداد انتقالات را کاهش دهد و باعث بهبود عملکرد شبکه اتوبوسرانی از دیدگاه مسافرین و جذب آن ها به شبکه شود. در این مقاله، ابتدا جهت تعیین کریدورها و مسیرهای اصلی کاندید برای طراحی مسیرهای بلند در شبکه اتوبوسرانی شهر اصفهان، نقشه های تمایل به حرکت طولانی برد مردم شهر اصفهان ساخته شده است. سپس با استفاده از نقشه های تمایل به حرکت طولانی برد مردم شهر اصفهان همراه با مد نظر قرار دادن یک سری فروض خاص و همچنین نظرات کارشناسان حمل و نقل شهر، سه مسیر بلند با ادغام مسیرهای موجود پیشنهاد شده است. جهت ارزیابی مسیرهای پیشنهادی، از نرم افزار تخصیص ترافیک برای مقایسه وضع موجود و وضع پیشنهادی استفاده شد. نتایج حاصل از ارزیابی این مسیرها که بهبود در یک سری از معیارها را نشان می دهد، حاکی از مؤثر بودن طراحی مسیرهای بلند در شبکه اتوبوسرانی شهر اصفهان می باشد.