تعیین رابطه ناگویی خلقی با راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان در زندانیان

Abstract

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ناگویی خلقی با راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان در زندانیان بود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زندانیان کیفری در زندان شهرستان دربند در سال 1392 بودند که با روش نمونهگیری در دسترس تعداد 100 نفر انتخاب شدند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو (1994) و راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی (2001) جمعآوری و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند و کلیه مراحل توسط نرم‌افزار SPSS.18 محاسبه گردید. نتایج: ضریب همبستگی پیرسون نشان داد، که بین دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی با راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان رابطه معنیداری وجود دارد (01/0 P=). همچنین در تحلیل رگرسیون چندگانه مشخص شد که دشواری در شناسایی احساسات (372/1=β،001/0 =P)، راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان افراد زندانی را پیش‌بینی میکند و حدود 63 درصد واریانس مربوط به راهبردهای منفی تنظیم هیجانی توسط مولفه‌های ناگویی خلقی تبیین میشود. بحث: با توجه به اینکه راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان از طریق دشواری در شناسایی احساسات قابل پیشبینی است، لذا به نظر میرسد نتایج این پژوهش تلویحات مهمی در زمینه شناخت ارتباط ناگویی خلقی با راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان ادر افراد زندانی به همراه داشته باشد.