بهینه‌سازی فعالیت میکروارگانیسم‌ها در تصفیه بیولوژیکی فاضلاب‌های نفتی پالایشگاه تهران

Abstract

پساب پالایشگاه‌های نفت، در زمره مهم‌ترین پساب‌های آلاینده محیط زیست می‌باشند. برای تصفیه این گونه پساب‌ها، اغلب از سیستم‌های بیولوژیکی هوازی مثل لجن فعال استفاده می‌شود. درصد حذف مواد آلاینده در این سیستم‌ها، بستگی به میزان فعالیت میکروارگانیسم‌های موجود دارد. برخی از مواد مثل متانول، گلوکز و غیره باعث تسریع و بهبود این فعالیت می‌شوند و بعضی دیگر حالت بازدارنده دارند، مثل تولوئن، فورفورال و فنل. در این پروژه دو ماده گلیسیرین و مالتوز به عنوان سرعت دهنده تصفیه و فنل به عنوان بازدارنده، روی فاضلاب پالایشگاه نفت تهران در مقیاس آزمایشگاهی، مورد بررسی قرار گرفت. مبنای سنجش، آزمایش COD و کدورت سنجی بود. نتایج حاصل نشانگر این است که با افزودن گلیسرین به سیستم، درصد حذف COD به شدت افزایش می‌یابد. به طوری که در اثر افزایش غلظت گلیسیرین از صفر به ppm200 ، راندمان حذف COD از %57 به %79 می‌رسد. کدورت فاضلاب خروجی نیز از غلظت ppm400-0، از NTU0/057 به NTU0/032 می‌رسد که نشانگر %50 حذف مواد جامد معلق می‌باشد. سمیت فنل با افزایش غلظت آن تا ppm100 در زمان‌های ماند کوتاه حدود 6/5 ساعت تأثیر زیادی روی عملکرد میکروب‌ها ندارد و درصد حذف COD از %40 به %59 می‌رسد. ولی از این غلظت بیشتر خاصیت سمی آن آشکار می‌شود. در مورد مالتوز نیز نتایجی مشابه با گلیسرین مشاهده شد