مدل فازی شبیه‌سازی- بهینه‌سازی در تخصیص بارآلاینده

Abstract

در این مقاله از یک مدل شبیه‌سازی- بهینه‌سازی به منظور بهینه‌سازی تخصیص بار آلایندة منابع نقطه‌ای استفاده شده است. در طی فرآیند تصمیم‌گیری تخصیص بار آلاینده، پارامترهای تصادفی موجود در سیستم و اهداف مبهم منجر به عدم‌ قطعیتهایی در مدل می‌گردند. در این مقاله از مجموعه‌‌های فازی با تابع عضویت مناسب به منظور مواجهه با عدم قطعیتهای ناشی از مبهم بودن اهداف استفاده شده است. مدل فازی تخصیص بار آلاینده از "QUAL2E" به عنوان یک مدل شبیه‌ساز و از الگوریتم ژنتیک به عنوان یک بهینه‌ساز استفاده می‌نماید که در نتیجه، ترکیبی ارضاء کننده از مقادیر حذف آلاینده‌ها از منابع آلاینده نقطه‌ای در اختیار ادارات حفاظت محیط زیست و تخلیه کنندگان قرار می‌گیرد. به منظور کنترل جوابها و عدم تخطی شرایط کیفی از استانداردها، از روش ضریب جریمه استفاده شده است. به طورکلی، روش تخصیص بار آلاینده درصدد ارائه راه‌ حلی تعاملی و سازشی بین ادارات حفاظت محیط‌زیست و تخلیه‌کنندگان می‌باشد. نتایج حاصل، حاکی از آن است که اهداف ادارات حفاظت محیط‌زیست مبنی بر دستیابی به غلظتهای مطلوب و نیز اهداف تخلیه‌کنندگان مبنی بر استفاده کامل از ظرفیت خودپالایی رودخانه به طور کامل تأمین نشده، بلکه تعاملی بین گروهها در دستیابی به مقاصدشان فراهم گردیده‌ است. این مدل فازی بهینه‌سازی تخصیص بار آلاینده برای یک مسئله فرضی حل شده و نتایج حاصل، همگرایی مناسبی به جواب بهینه کلی داشته‌اند.