بررسی تأثیر عوامل محیطی بر راندمان حذف بیولوژیکی آلاینده‌های نفتی از خاک وتعیین شرایط بهینه عملکردی

Abstract

یکی از پیامدهای تخلیه فاضلابها و زائدات صنعتی در خاک و منابع آب، تجمع ترکیبات شیمیایی سمّی در خاک و آب زیرزمینی است. تجمع و انتقال این آلاینده ها در محیط زیست تهدیدی جدی برای سلامت انسان و محیط زیست به شمار می‌آیند. حذف بیولوژیکی، یک روش مؤثر برای مقابله با این نوع آلودگیها خصوصاً آلودگیهای ناشی از هیدروکربن‌های نفتی و همچنین یکی از امید بخش‌ترین و اطمینان پذیرترین فناوریهای پاکسازی خاک و آب آلوده به شمار می‌آید. از این رو هدف از این تحقیق، بررسی روش درمان بیولوژیکی خاکهای آلوده به آلاینده‌های هیدروکربنی نفتی و ارزیابی تأثیر شرایط و عوامل عملکردی از جمله دما، غلظت اکسیژن محلول و pH بر نرخ حذف آلاینده مورد نظر در داخل راکتور طراحی شده می‌باشد. به علت نرخ تولید و مصرف بالای گازوئیل در ایران و بسیاری از کشورهای دیگر، این برش نفتی به عنوان آلاینده اصلی انتخاب گردید. همچنین در این تحقیق از تست‌های TOC و COD به منظور اندازه‌گیری و بررسی تغییرات غلظت آلاینده در داخل راکتور استفاده شده است. نتایج به دست آمده از آزمایشها نشان می‌دهد که میکروارگانیسم‌های بومی جدا شده از خاک پس از گذشت 30 روز قادرند 50 الی 83 درصد از آلاینده مورد نظر را بسته به شرایط عملکردی، تجزیه و حذف نمایند. در ادامه بر پایه نتایج به دست آمده، مقادیر بهینه برای پارامترهای دما، غلظت اکسیژن محلول و pH ، با توجه به مشخصات و شرایط آزمایشگاهی مورد بحث در این تحقیق، به ترتیب برابر با 35 درجه سانتیگراد، 4 میلی‌گرم در لیتر و 7 به دست آمدند.