مقایسه کارآیی عصاره دانه مورینگا اولیفرا و پلی آلومینیم کلراید در حذف کدورت آب

Abstract

فرآیندهای انعقاد و لخته‌سازی از مهم‌ترین فرآیندها در تصفیه‌‌خانه‌های آب می‌باشند. در ایران برای فرآیند انعقاد از نمکهای فلزی سولفات آلومینیم و کلرید فریک استفاده می‌گردد. در طی سالهای اخیر از ماده منعقد کننده پلی‌آلومینیم کلراید در تصفیه‌خانة آب بابا شیخعلی استفاده می‌گردد. استفاده از منعقد کننده‌های سنتزی از لحاظ جنبه‌های بهداشتی و هزینه‌های اقتصادی در کشورهای در حال توسعه مقرون به صرفه نمی‌باشد. هدف از این مطالعه مقایسه کارآیی دو منعقد‌کننده پلی آلومینیم کلراید و عصاره دانه <em>مورینگا اولیفرا</em> به عنوان مهم‌ترین منعقد کننده طبیعی شناخته شده، می‌باشد. <em>مورینگا اولیفرا</em> در مناطق جنوبی کشور ایران به گز روغنی معروف است. یک گونه از این درخت به نام <em>مورینگا پرجنریا</em> (خار عروس) بومی کشور ایران است. این مطالعه در مقیاس آزمایشگاهی بر روی آب مقطر حاوی کدورت مصنوعی کائولین انجام گردید. آزمایش‌ها در چهار محدوده کدورت 10، 50، 500، و NTU 1000 و چهار محدوده pH، 5 ، 6 ، 7 و 8 با استفاده از دستگاه جار انجام گردید. عصاره دانه <em>مورینگا اولیفرا</em> در غلظت بهینه 30-10 میلی‌گرم بر لیتر و pH بهینه برابر با 8-6 به ترتیب قادر به حذف 55، 89، 97 و 98 درصد کدورتهای فوق می‌باشد. پلی آلومینیم کلراید در غلظت بهینه‌30-20 میلی‌گرم بر لیتر و pH بهینه برابر با 8 قادر به حذف 89 ، 95 ، 98 و 99 درصد از کدورتهای فوق می‌باشد. عصاره دانه <em>مورینگا اولیفرا</em> تأثیر اندکی بر pH دارد و در حذف کدورتهای بالا نسبت به کدورتهای پایین کارآیی بیشتری دارد. کارآیی پلی آلومینیم با کاهشpH کاهش می‌یابد.