عوامل مؤثر بر گرفتگی غشاء در راکتور زیستی غشایی

Abstract

<strong>در بین روش‌های تصفیه فاضلاب، روش‌های بیولوژیکی به دلیل هزینه‌های پایین‌‌تر و راندمان مناسب‌تر، کاربرد گسترده‌‌تری دارند. راکتورهای زیستی غشایی در برخی از تصفیه‌خانه‌های فاضلاب به‌کار می‌روند که گرفتگی غشاء آنها موضوع بسیار مهمی است. در میان کمیت‌های مؤثر در کنترل گرفتگی غشاء، تأثیر شار بحرانی اثبات شده است. شار بحرانی تحت تاث</strong><strong>ی</strong><strong>ر سه گروه اصلی متغیر شامل متغیرهای لجن، متغیرهای عملیاتی و نوع غشاء است. در این تحقیق اثرات برخی فاکتورها روی شار بحرانی در یک بیوراکتور غشایی مستغرق آزمایش شد. متغیرهای اختلاف فشار دو سر غشاء، میزان غلظت پروتئین و کربوهیدرات موجود در ترکیبات پلیمری خارج سلولی و تولیدات میکربی محلول، همچنین تأثیر بعضی از متغیرهای عملیاتی مانند حالت مکش متناوب و مکش پیوسته در دو محدوده از غلظت لجن که مورد مطالعه قرار گرفتند</strong><strong>.</strong><strong> نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد که با افزایش میزان شار، نرخ گرفتگی غشاء افزایش می‌یابد. نتایج اثرات</strong><strong> EPS </strong><strong>روی</strong><strong> CF </strong><strong>نیز نشان می‌دهد که هیچ رابطه‌ای بین این دو دیده نمی‌شود، شاید به این دلیل که</strong><strong> EPS </strong><strong>بیشتر به‌صورت فلاک‌ها یا لخته‌های بزرگ‌تر موجود است</strong><strong>.</strong><strong> همچنین نتایج حاکی از ارتباط معکوس شار بحرانی با غلظت بخش کربوهیدرات از تولیدات میکربی محلول می‌باشد و به‌عنوان نتیجه اصلی، اثر مثبت حالت‌های استراحت در مکش متناوب روی کنترل گرفتگی غشاء نیز مشاهده شد.</strong>