نمونه‌هایی از بومی‌سازی اسامی خاص در متن کتیبۀ بیستون

Abstract

بومی‌سازی یکی از شیوه‌های ترجمه است که نظریه­پردازانی چون ونوتی، برای توصیف روش‌های مشترک در ترجمه، در فرهنگ انگلیسی ـ آمریکایی ابداع کرده­اند. بدین‌صورت که مترجم یک روش روان و شفاف اقتباس می‌کند تا از خارجی‌بودن متن خارجی برای خوانندگان زبان مقصد بکاهد. مقصود از بومی‌سازی در تحقیق حاضر، بررسی فرآیندهای واجی و تا حدی واژشناسی (صرف) اسامی خاص، در زبان عیلامی، اکّدی و یونانی است. البته به سبب آشنایی ذهنی خوانندة امروز، تاحدی فارسی نو را هم بررسی می­کنیم. اسامی خاص درون کتیبه به عنوان داده یا مصداق­های اصلی تحت فرآیندهای بومی­سازی قرار گرفته و در هریک از زبان­های مذکور بررسی شده­اند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که نظام واجی هر زبانی خاص خودش است و این فرآیند از زبانی به زبان دیگر فرق می­کند. ممکن است زبانی فاقد واجی باشد، درنتیجه نزدیک­ترین واج را به‌جای واج مورد نظر به کار می­برد