حاشیه نشینی، نظم و امنیت در محیط های تعاملی

Abstract

توسعه شهرنشینی و پیدایش مناطق کلان شهری در کشورهای جهان سوم با توسعه شهرنشینی درکشورهای جهان صنعتی غرب که از فردای انقلاب صنعتی درکشورهای مذکور آغاز گردید بسیار متفاوت است. هجوم سیل‌آسای روستاییان به شهرها بویژه شهرهای بزرگ در کشورهای درحال توسعه را باید در ازهم پاشیده شدن نظام‌های سنتی تولید روستایی از یک سو و وجود فرصت‌های شغلی مناسب از سوی دیگر جستجو کرد. مهاجران به محله‌های مهاجرنشینی هجوم می‌برند که در حاشیه شهرها مانند قارچ رشد می‌کنند و آنان در جایی که «حاشیه گندابی» یا «آپاندیس نواحی شهری» نامیده می‌شود سکنی می‌گزینند. بسیاری از آنها در شرایطی زندگی می‌کنند که از کمترین امکانات اولیه نیز بی بهره‌اند. همزمان با افزایش مکانهای آلونک نشین، شاهد گسترش بی‌رویه نابرابری‌های اجتماعی، فقر، بیکاری، بزهکاری، تفاوتهای فرهنگی و بیسوادی هستیم. مقاله حاضر با تاکید بر زمینه‌های شکل‌گیری مسایل اجتماعی در شهر، بر آنست تا حاشیه نشینی و آثار آن بر نظم و امنیت در محیط های تعاملی را مورد مطالعه قرار دهد.