مطالعه جامعه شناختی اوباشگری در منطقه اسلام آباد شهر زنجان

Abstract

خشونت و پرخاشگری در جوامع امروزی به خاطر خیلی از مسایل در حال افزایش است. اوباشگری نمونه ای از این افزایش خشونت ها در جامعه معاصر می باشد. طوری که فرد اوباشگر برای رسیدن به اهداف خود تمام هنجارهای و ارزش های جامعه را به طور آشکارا زیر پا می گذارد. تحقیق حاضر مساله اوباشگری را در منطقه اسلام آباد شهر زنجان در سال 1391به روش کیفی از طریق ابزار مصاحبه عمیق مورد بررسی قرار داده است. جامعه آماری تحقیق، تمامی12 اوباشگر دستگیر شده از منطقه اسلام آباد بوده که در ندامتگاه اسلام آباد با آنها مصاحبه انجام گرفته، می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که متغیرهای محیط آلوده، بی سازمانی اجتماعی(در سه سطح فردی، خانوده و جامعه)، ناکامی اجتماعی، همسالان و خانواده به عنوان متغیرهای زمینه ساز یادگیری اوباشگری می باشند. اوباشگری مسئله ای است که در کل جامعه ایران در حال افزایش است، نتیجه آن نیز تنها از بین بردن امنیت عمومی جامعه می باشد. برای پیشگیری نیز باید نظام کنترل رسمی خیلی قوی تر برخورد کند، زیرا اوباشگری مثل جرایمی مانند سرقت، قاچاق، فساد اداری خیلی پیچیده نیست، بلکه با کنترل رسمی قوی مستقیم(مجازات سنگین) و غیرمستقیم(نصب دوربین) قابل کنترل می باشد.