آسیب های اجتماعی به مثابه مسأله اجتماعی: رویکردی بر ساخت گرایانه بر آسیب های اجتماعی در منطقه 42 متری شهر تبریز

Abstract

آسیب های اجتماعی، بخشی جدایی ناپذیر از زندگی امروزی را تشکیل می دهند. هر طیقه اجتماعی با مسائل و آسیب های خاصی دست و پنجه نرم می کند این امر نشان می دهد که مساله اجتماعی چیزی نیست که مستقل از ذهن وجود داشته و فکر کنیم که دیگران نیز در هر شرایطی که باشند آن را خواهند دید، بلکه مساله اجتماعی چیزی است که ساخته می شود و ادعایی است که باید تلاش کرد تا دیگران نیز آن را باور کنند و تا باور نکنند هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. منطقه 42 متری شهر تبریز، به عنوان یکی از مناطق حاشیه ای شهر، با شرایط ساختاری خاصی رو برو می باشد، به همین خاطر تحت این شرایط، آسیب های اجتماعی ویژه ای نیز ساخته شده اند. در ساخت این آسیب ها، نه تنها عوامل ساختاری نظیر عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی، عوامل فرهنگی، عوامل محیطی نقش دارند بلکه، عوامل فردی نیز نقش عمده ای را بازی می کنند. به عبارت ساده تر، آسیب های اجتماعی منطقه 42 متری، محصول و ساخته شرایط ساختاری است اما کنشگران درون این ساختار، در تعریف و ساخت آنها مهمترین نقش را بازی می کنند. در پژوهش حاضر ، از روش کیفی برای گرد آوری داده ها و برای تحلیل آنها از روش نظریه بنیانی استفاده شده است این مقاله ضمن مرور پیشینه پژوهشی موضوع آسیب های اجتماعی، نشان می دهد که آسیب های اجتماعی در منطقه 42 متری، یک برساخته اجتماعی و فرهنگی بوده است.