سیاست کیفری ایران در قبال مواد روانگردان

Abstract

آمارهای رسمی نهادهای بین‌المللی حکایت از رشد قابل توجه جرایم مواد روانگردان در سطح جهان دارد؛ قاچاق مواد روانگردان از میان تمامی بلاهایی که جامعه جهانی را تهدید می‌کند به عنوان یکی از عذاب‌ آورترین بلاها محسوب می‌شود، بالا بودن نرخ قاچاق و از هم‌پاشیدگی خانواده‌ها، موجب افزایش بی‌رویه این نوع بزهکاری شده‌است، ریشه‌کن ساختن قطعی مواد روانگردان کاری است بس مشکل و حتی غیر ممکن؛ اما می‌توان با استفاده از روش‌های نوین به‌طور محسوسی ارتکاب جرایم مواد روانگردان را تقلیل و از گسترش روز‌افزون آن جلوگیری نمود. این امر مستلزم اندیشیدن تمهیداتی برای مقابله با مواد روانگردان می‌باشد تا در عین اینکه جامعه از این‌گونه بزهکاری ها در امان باشد، شخص بزهکار نیز جهت بازگشت به جامعه حفظ و بازسازی شود، به‌گونه‌ای که وی بتواند یک زندگی منطبق بر معیارهای اجتماعی را در پیش گرفته و از دنیای جرم و جنایت فاصله بگیرد، نباید در صدد انتقام از مجرم بر‌آمد، بلکه باید در اصلاح و ارشاد او کوشید و با استفاده از لوازم موجود زمینه بازگشت او را به اجتماع فراهم آورد، این موضوع در مواد روانگردان به لحاظ خصوصیات ویژه دارای اهمیت دو چندان است زیرا شخصیت مجرمین مواد روانگردان هم‌چون زمین خالی است که هر بذری در آن پاشیده شود می‌پذیرد.