بررسی استعاره‌ی جهتی واژه‌ی حیوة در قرآن، بر اساس نظریه‌ی استعاره‌ی مفهومی

Abstract

نظر به اینکه بسیاری از پیامهای قرآنی به‌صورت تلویحی بیان‌شده‌اند، در این پژوهش، تلاش‌شده تا بر‌اساس نظریه‌ی استعاره‌ی مفهومی، استعاره‌ی جهتی واژه‌ی «حیوة» در قرآن بررسی‌شود. برای این کار، ترجمه‌ی مکارم و تفاسیر المیزان و نمونه برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده‌شد و سپس این داده‌ها موردتحلیل قرارگرفتند. باتوجّه‌به واژه‌ی حیوة، نگارندگان به استعاره‌های جهتی بالا، پایین و نزدیک دست‌یافتند، اما استعاره‌ی جهتی دور درخصوص واژه‌ی حیوة به‌کارنرفته‌است. مفاهیمی ازقبیل خیر، برکت و نعمت و یا مفاهیمی که منسوب به خداوند هستند، استعاره‌ی جهتی بالا، و مفاهیمی مانند ضعف، خواری، عذاب و رسوایی ، استعاره‌ی جهتی پایین را نشان‌می‌دهند. استعاره‌ی جهتی نزدیک، با همنشینی اسم‌اشاره‌ی «هذه» با واژه‌ی حیوة نشان‌داده‌شده-است و در چند آیه دیده‌می‌شود که پستی و حقارت زندگی دنیا، تأکید بر آن، و یا تأثیر و نتیجه‌ی اعمال ما در این دنیا را نشان-می‌دهد. پژوهش حاضر، کارآمدی نظریه‌ی نوین استعاره در تحلیل زبان قرآن را نشان‌می‌دهد که این خود، به درک، ترجمه و تفسیر بهتر مفاهیم قرآنی منجرمی‌شود.<br /> کلیدواژه‌ها: قرآن، استعاره‌ی مفهومی، استعاره‌ی جهتی، استعاره بالا/ پایین، استعاره نزدیک، واژه‌ی «حیوة».