ارزیابی تاثیر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام مختلف سیب زمینی در تبریز

Abstract

این آزمایشی در سال 1388 به صورت اسپلیت پلات و بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در تبریز انجام شد. تیمارها شامل سطوح مختلف تنش آبی بر اساس آبیاری پس از 70 ، 110 و 150میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر و پنج رقم سیب زمینی آگریا، ساتینا، ساوالان، کایزر و مارکیس بودند. نتایج نشان داد سطوح مختلف آبی در ارتباط با ارتفاع بوته، تعداد ساقه هوایی، تعداد غده های با قطر بزرگ تر از 60 میلی متر، وزن خشک اندام هوایی، غده، محتوای نیترات غده و عملکرد در سطح 1% معنی دار بود. ارقام مختلف نیز در ارتفاع بوته، تعداد غده های با قطر بزرگ تر از 60 میلی متر، وزن خشک اندام هوایی و عملکرد در سطح 1% و وزن خشک غده در سطح 5% معنی دار بود. بیشترین ارتفاع بوته در رقم اگریا معادل 83 سانتی متر با آبیاری پس از 70 میلی متر تبخیر آب از سطح تشتک تبخیر بود که با آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر آب از سطح تشتک کمترین ارتفاع ساقه با کاهشی معادل 39/49 % در همین رقم حاصل گردید. بیشترین تعداد ساقه در رقم آگریا معادل 497/5 عدد در سطح شاهد و کمترین تعداد در رقم مارکیس در سطح شاهد معادل 2 عدد بود که می تواند ناشی از اختلافات ژنتیکی باشد. حداکثر میزان عملکرد در رقم آگریا معادل 598/3 کیلوگرم در مترمربع بود که حداقل میزان عملکرد نیز در این رقم با کاهشی معادل 11/46 % درصورت آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر حاصل گردید.